Najtrudniejsze zagadki o dia­men­tach

Brylant – fachowa nazwa diamentu o szlifie brylantowym. W terminologii jubilerskiej brylant to diament formy okrągłej z pełnym szlifem brylantowym. Wszystkie pozostałe rodzaje szlifu należy określać, używając ich dokładnych nazw.

Diament Hope pochodzi z Golkondy w Indiach. Został przywieziony do Francji w 1668 r. i kupił go król Francji Ludwik XIV. Był to wtedy błękitny diament o masie 112 karatów, a oszlifowanie zmniejszyło jego masę do 67 karatów. Ludwik XVI dał klejnot do noszenia Marii Antoninie. W 1830 r. został kupiony przez bankiera Henry'ego Philipa Hope'a, który nazwał go swoim nazwiskiem. Diamentowi przypisuje się moc przynoszenia nieszczęścia kolejnym właścicielom.

Moissanit (twardość w skali Mohsa 9,25) to bardzo rzadki minerał, jest jednym z najlepszych imitacji diamentów, które istnieją. Największe znaczenie jubilerskie mają bezbarwne kryształy krystalizujące w układzie heksagonalnym. Odkryty został przez francuskiego chemika i mineraloga H. Moissana w meteorycie Canyon Diablo w Stanach Zjednoczonych.

Największym diamentowym „samorodkiem”, jaki kiedykolwiek znaleziono na świecie, jest kamień nazwany Cullinan na cześć właściciela kopalni Premier Mine pod Pretorią, ówcześnie w Transwalu. Diament został znaleziony 26 stycznia 1905 przez strażnika Fredericka Wellsa. Był ogromny - ważył aż 3106 karatów! Został ofiarowany przez rząd Trasnwalu Królowi Edwardowi VII na 66 urodziny. W Amsterdamie został pocięty na mniejsze i oszlifowany - uzyskano z niego 105 brylantów (9 dużych i 96 mniejszych), w tym największy brylant świata, Wielką Gwiazdę Afryki, zdobiącej od 1937 brytyjskie berło królewskie.

Po raz pierwszy obróbki diamentu w celu zwiększenia efektu optycznego dokonano w XII wieku. Wcześniej znano tylko kamienie surowe, których ostre krawędzie niekiedy szlifowano, a płaskie powierzchnie kryształu polerowano. „Spiczasty kamień” jest pierwszym szlifem diamentu. Doskonałość osiągnął diament dopiero dzięki współczesnemu szlifowi brylantowemu. Szlif brylantowy opracowano około 1910 r.

Choć diamenty są formą węgla, to ich występowanie nie ma nic wspólnego z pokładami węgla kopalnego. Do powstawania diamentów potrzebne jest niezwykle wysokie ciśnienie i temperatura, dlatego tworzą się bardzo głęboko i wydostają na powierzchnię z wybuchami wulkanów.

Antoine Lavoisier po raz pierwszy spalił diament pod szklanym kloszem, używając promieni słonecznych skupionych soczewką. Udowodnił w ten sposób, że diament to czysty węgiel. Diament – bardzo rzadki minerał z gromady pierwiastków rodzimych. Jest najtwardszą znaną substancją występującą w przyrodzie.