Elek­tro­ma­gne­tyzm najtrudniejsze zagadki

Księżyce Jowisza, a szczególnie Io (odpowiadający za punkt po lewej) mają własne pola magnetyczne i są silnym źródłem zórz polarnych na Jowiszu. Ruch księżyców wokół planety działa niczym ogromna prądnica - powoduje powstanie napięcia elektrycznego i przepływ ładunków wzdłuż linii pola magnetycznego.

Pomiar masy elektronu bez znajomości ładunku nastręczał wiele trudności. Przełom nastąpił w 1911 r., kiedy to Millikan przeprowadził oryginalne doświadczenie umożliwiające wyznaczenie za pomocą mikroskopu optycznego i spadającej w polu elektrycznym kropli oleju. Ładunki elektryczne w kroplach spowalniały ich opadanie - można było zmierzyć, jak bardzo, a stąd wyznaczyć siłę elektromagnetyczną, jaka działała na krople. Opracowując wyniki, Millikan stwierdził kwantyzację ładunków kropli. Oznaczało to, że ładunki były wielokrotnościami podstawowej wartości – ładunku elektrycznego elektronu.

Elektron jest wybijany z katody przez pojedynczy foton, który całą swą energię przekazuje elektronowi. Oto, jak fotonowa teoria światła wyjaśnia własności zjawiska fotoelektrycznego: Natężenie światła jest miarą liczby fotonów padających na katodę w ciągu sekundy.

Amperomierz mierzy natężenie prądu, a wynik podawany jest w amperach. Do mierzenia napięcia elektrycznego służy woltomierz, wynik podawany jest w woltach.

Magnes – ciało lub urządzenie wytwarzające stałe pole magnetyczne o biegunach północ niebieski i południe czerwony. Magnes trwały jest wykonany z materiału ferromagnetycznego o właściwościach magnetycznie twardych i wytwarza w otaczającej go przestrzeni stałe pole magnetyczne