Iluzje optyczne 10 najtrudniejszych zagadek

Miraż jest zjawiskiem fizycznym, a nie złudzeniem percepcji wizualnej lub złudzeniem optycznym. Decydującym czynnikiem warunkującym jego powstawanie jest silne nagrzanie dużej powierzchni podłoża np. piasku na pustyni. Promienie świetlne są wówczas zakrzywiane w górę, ku chłodniejszemu, a więc gęstszemu powietrzu. Zakrzywione promienie docierają do oka obserwatora pozornie z innego kierunku co wywołuje powstanie obrazu zwierciadlanego.

Rozpraszanie Rayleigha – zjawisko rozpraszania światła na cząsteczkach o rozmiarach mniejszych od długości fali rozpraszanego światła. Występuje przy rozchodzeniu się światła w przejrzystych ciałach stałych i cieczach, ale najbardziej efektownie objawia się w gazach. Rozpraszanie Rayleigha na cząsteczkach atmosfery jest przyczyną błękitnego koloru nieba oraz czerwonego podczas zachodu Słońca.

Jest to iluzja Poggendorffa, po raz pierwszy opisana w roku 1860. Przeprowadzane badania wskazują, że jej główną przyczyną jest postrzeganie przez obserwatorów kątów ostrych jako bardziej rozwarte, niż są w rzeczywistości.

Ta mapa Afryki jest obrócona tak, że Afryka przypomina kształtem Australię.

Aby doszło do iryzacji, warstwa chmury musi być tak cienka, by większość promieni słonecznych napotkała tylko pojedynczą kroplę bądź kryształek lodu. Kryształy lodu muszą być małe, większe produkują aureole.

To iluzja Jastrowa. Oba kształty są identyczne, ale kształt B położony jest nieco bardziej na prawo. Jest to zauważane po prawej stronie ilustracji, ale niedostrzegane po lewej. Przez to kształt B wydaje się większy.

Jest to znana iluzja Zöllnera, po raz pierwszy opisana w roku 1860. Możliwe, że wywołuje ją wrażenie głębi. Czarne linie są również równoległe do kolorowych.

To jest iluzja Ehresteina. Boki kwadratu wydają się wklęsłe, ale w rzeczywistości są proste.

Ta słynna iluzja opublikowana została w roku 1995 przez Edwarda H. Adelsona, profesora MIT. Obszar A wydaje się ciemniejszy ze względu na jasne otoczenie. Analogicznie, obszar B wydaje się jaśniejszy, gdyż jest otoczony ciemniejszym tłem. Jeśli dokładnie zasłonimy palcami otoczenie obszarów A i B, zauważymy, że w istocie mają tę samą jasność.

To mapa Australii. Jest ona obrócona tak, że północ znajduje się na dole.