Jama ustna najtrudniejsze zagadki

Miazga zęba – tkanka wypełniająca jamę zęba (komorę, kanały oraz kanały boczne i komorowo-ozębnowe). Jest to bogato unerwiona nerwowa tkanka. Miazga pełni przede wszystkim funkcję odżywczą – sieć naczyń krwionośnych zapewnia dostarczanie substancji odżywczych i tlenu do zęba i umożliwia ciągłą kontrolę zawartości substancji mineralnych oraz naprawę tkanek.

Szkliwo (łac. enamelum) – tkanka pokrywająca zębinę w obrębie korony zęba warstwą grubości do 1400 μm (np. na guzku żującym kłów lub na powierzchniach żujących trzonowców). Szkliwo jest zbudowane w 96–98% z materii nieorganicznej w postaci kryształów dwuhydroksyapatytu.

Desmodont (tj. więzadło przyzębia) tkanka wypełniająca przestrzeń między cementem korzeniowym, a kością wyrostka zębodołowego, łącząca jednocześnie obie struktury. Zbudowana jest z dwóch typów tkanki łącznej: włóknistej (o układzie regularnym) oraz wiotkiej (bogatej w komórki, naczynia i nerwy).

Język jest wałem mięśniowym położonym na dnie jamy ustnej i pokrytym śluzówką. Dzięki językowi potrafimy poczuć i określić smak danej rzeczy. W tylnej części odczuwa się smak gorzki, środkowa część odpowiada za smak kwaśny oraz słony, przednia czyli czubek smak słodki.

Zęby trzonowe – rodzaj zębów występujących u ssaków, w tym człowieka – w uzębieniu stałym w największej ilości. Położone są najbardziej z tyłu ze wszystkich zębów jamy ustnej. Górne i dolne zęby trzonowe różnią się znacznie. Posiadają 2 lub 3 korzenie i wiele guzków. Ostatni trzonowiec, często niewystępujący i bardzo zmienny, to tzw. ząb mądrości.

Brodawki mechaniczne występują na języku, nitkowate stożkowate, soczewkowate. Dodatkowo język podzielony jest przez bruzdę graniczną w której znajdują się głównie brodawki okolone na dwie części: trzon korzeń (nasada języka)

Języczek podniebienny jest barierą dla bakterii, ułatwia mowę, a także sprawia, że połykane przez nas jedzenie nie trafia z jamy ustnej do jamy nosowej. Języczek (łac. uvula) – wyrostek na tylnym brzegu podniebienia miękkiego. Języczek zazwyczaj zwisa ku dołowi, dotykając prawie nasady języka, ale w czasie połykania ustawia się poziomo ku tylnej ścianie gardła.