10 najtrudniejszych zagadek o kosmosie

Odkryto łącznie 80 księżyców Jowisza (2 stycznia 2023). Cztery księżyce są dużymi obiektami o kształcie zbliżonym do kuli, o średnicach większych niż 3000 km, od odkrywcy są zwane „księżycami Galileuszowymi”. Pozostałe księżyce są znacznie mniejsze i nie mają już kształtu zbliżonego do kuli; trzy mają rozmiary w zakresie 100–170 km, kolejne 9 ma średnicę większą niż 10 km, pozostałe mniejsze niż 10 kilometrów zostały odkryte po 1975.

Cefeidy- są rzadkimi i bardzo jasnymi gwiazdami posiadającymi regularne zmiany blasku. Swoją nazwę zawdzięczają gwieździe delta-Cephei w konstelacji Cefeusza, która była pierwszą odkrytą gwiazdą zmienną tego typu. Obiekt ten można bez trudu dostrzec gołym okiem.

Geochemiczne mapy powierzchni Księżyca wykazują, że jego skorupa zawiera duże ilości skał anortozytowych, co zgadza się z teorią dawnego istnienia oceanu magmy. Z pierwiastkowego punktu widzenia, składa się ona przede wszystkim z tlenu 43%, krzemu 21%, żelaza 9%, wapnia 9% i glinu10%.

Zderzenie dwóch gromad galaktyk spowodowało powstanie gigantycznej fali uderzeniowej, która w wyniku ciśnienia gazu utworzyła stożek przybierający kształt pocisku, stąd powstala nazwa; Gromada Pocisk (ang. Bullet cluster). Ciemna materia została wykryta pośrednio - poprzez porównanie rozkładu przestrzennego wielkości soczewkowania grawitacyjnego z rozkładem zwyczajnej materii, utożsamionej ze źródłami promieniowania rentgenowskiego.

Rigel tp najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Oriona, a także siódma pod względem jasności gwiazda na nocnym niebie. Jest prawdopodobnie gwiazdą potrójną. Jest to biało-błękitny nadolbrzym, należący do typu widmowego B8, a świeci 120 tysięcy razy mocniej niż Słońce. Znajduje się 863 lata świetlne od niego. Nazwa tej gwiazdy wywodzi się z języka arabskiego - oznacza ''lewą stopę Środkowego'' (Oriona). Po raz pierwszy ukazała się w tym brzmieniu w Tablicach alfonsyńskich w roku 1252.

Hipernowa (kolapsar) to hipotetyczny rodzaj wysokoenergetycznej supernowej powstający, gdy wyjątkowo masywna gwiazda zapada się na skutek ustania w niej reakcji termojądrowych. Początkowo nazwa ta odnosiła się do eksplozji o energii przekraczającej stukrotnie jasność zwykłej supernowej. Później terminem tym zaczęto wyróżniać wybuchy gwiazd najbardziej masywnych, o masach kilkadziesiąt razy przekraczających masę Słońca.

Mgławica Kraba znajduje się w gwiazdozbiorze Byka. Mgławica została zaobserwowana po raz pierwszy w 1731 przez Johna Bevisa. Jest skojarzona z supernową zauważoną przez chińskich oraz arabskich astronomów w 1054. Znajduje się w odległości około 6,3 tysiąca lat świetlnych od Ziemi. Jej średnica to około 11 lat świetlnych i co sekundę zwiększa się o kolejne 1500 kilometrów.

Głębokie Pole Hubble’a – obraz niewielkiego, z pozoru pustego, obszaru w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, bazujący na serii obserwacji Kosmicznym Teleskopem Hubble’a. Zdjęcie jest złożeniem 342 osobnych ekspozycji wykonywanych przy pomocy Wide Field and Planetary Camera 2 przez dziesięć kolejnych dni, pomiędzy 18 grudnia a 28 grudnia 1995 r.

Czarny karzeł powstaje gdy biały karzeł wypala się całkowicie i nie może emitować światła. Ponieważ czas ostudzenia się białego karła do stanu czarnego karła szacowany jest jako dłuższy niż obecny wiek Wszechświata, forma ta prawdopodobnie jeszcze nie istnieje.

Promienie Urana i Neptuna to kolejno 25 362 km i 24 622 km. Różnica między nimi to 740 km, ale jest to zaledwie 2,92%. Innymi planetami podobnych rozmiarów są Wenus i Ziemia. Różnica między nimi to 5,01%.