Makarony najtrudniejsze zagadki

Ziti – makaron typowy dla kuchni włoskiej, zbliżony do penne i rigatoni. Nazwa pochodzi od włoskiego zito, czyli oblubieniec. Są to rurki o średnicy ok. 6 mm. Mogą być długie, czyli 25 centymetrowe (czasem nawet dłuższe) lub krótsze o długości mniej więcej od 4 cm do 7,5 cm. Cięcia wykonane są pod kątem prostym. Dłuższe rurki ziti często łamie się przed gotowaniem. W porównaniu do penne, ugotowany makaron ziti jest bardziej miękki i „maślany”.

Anelli rodzaj włoskiego makaronu, wywodzącego się z Sycylii. Anelli ma formę małych kółek (pierścieni) i używa się go w zasadzie tylko jako dodatek do zup i bazę sałatek makaronowych, a nie jako samodzielne danie. Powstaje poprzez przecinanie rurek makaronu na cząstki szerokości około pół cala.

Linguine (linguini) – włoski makaron pochodzący z Ligurii, a dokładnie z Genui, bardzo podobny do klasycznego spaghetti. Różnią się tym, że linguine jest spłaszczony – ma zbliżone pole powierzchni lecz na przekroju ma kształt soczewkowaty. Podaje się go np. z owocami morza.

Pasta alla carbonara – potrawa kuchni włoskiej złożona z makaronu (zwykle spaghetti) oraz sosu powstałego na bazie jajek, czarnego pieprzu oraz podgardla (guanciale) i żółtego sera (tradycyjnie parmezanu lub pecorino). Pochodzenie sosu i jego nazwy nie jest do końca znane. Jedna z teorii mówi, że danie zostało wymyślone podczas II wojny światowej przez włoskich żołnierzy.

Orzo – rodzaj makaronu, który kształtem i wielkością przypomina ziarno ryżu lub jęczmienia. Stosowany jest do rzadkich zup oraz zup warzywnych. Orzo po włosku oznacza jęczmień.

Al dente (wł. na ząb) sposób przyrządzania makaronu lub ryżu (np. przy risotto), faza all'onda. Tak przyrządzony makaron powinien być jędrny, lekko twardy i stawiać lekki opór zębom. Zależnie od typu i grubości makaronu, czas gotowania wynosi od 4 do 8 minut. W stosunku do innych potraw może oznaczać na półtwardo.