Ma­ry­nar­ka Wojenna najtrudniejsze zagadki

Celem operacji "Rheinübung" było zakłócenie atlantyckich konwojów, których podczas rejsu "Bismarcka" było 11. Operacja wydawała się przemyślana, jednak powinna zostać przerwana w chwili, gdy HMS "Prince of Wales" uszkodził zbiorniki paliwa "Bismarcka".

USS Gerald R. Ford to największy okręt wojenny świata, prototyp całej serii. Budowa giganta trwała 12 lat. Wielki okręt, długi na 337 metrów i wypierający ponad sto tysięcy ton wody, dzięki energii z dwóch reaktorów jądrowych może przemieszczać się z prędkością 60 km/h.

Krążowniki typu Deutschland to seria 3 niemieckich krążowników ciężkich zbudowanych na początku lat trzydziestych XX wieku. Popularnie znane są jako "pancerniki kieszonkowe" – określenie to zostało nadane jako ironiczne przez ówczesną prasę angielską, gdyż były to pierwsze duże okręty pancerne, o wyporności 11.500 t, zbudowane w Niemczech po I wojnie światowej. Pancerniki kieszonkowe: "Lützow" (ex-"Deutschland"), "Admiral Scheer" i 'Admiral Graf Spee".

Najwcześniej zatonął Niemiecki Bismarck, 27 maja 41 roku. Kilka dni wcześniej stoczył on bitwę z brytyjskimi HMS "Hood" oraz HMS "Prince of Wales". Ten pierwszy został doszczętnie zniszczony (przeżyło jedynie 3 marynarzy), natomiast drugi pancernik, chociaż poważnie uszkodzony zdołał uciec z pola bitwy. Zatonął dopiero w grudniu tego roku trafiony przez japońskie torpedy.

Bitwa w zatoce Hampton Roads to bitwa morska stoczona przez okręty Unii i Konfederacji podczas wojny secesyjnej w USA, rozegrana w dniach 8–9 marca 1862 roku. Była pierwszym starciem okrętów pancernych (jeszcze nie pancerników) i udowodniła bezsprzeczną ich przewagę nad jednostkami nieopancerzonymi. Zarazem, pokazała, że ówczesne działa nie są jeszcze w stanie skutecznie zwalczać okrętów pancernych. Bitwa ta wskazała większości flot świata nowe kierunki rozwoju. Starcie „Monitora” i „Virginii” wywołało wśród inżynierów dyskusję na temat koncepcji budowy okrętów pancernych.

Kara ta polegała na skrępowaniu kończyn skazanego, a następnie przeciągnięciu go za pomocą liny z burty na burtę pod dnem (kilem) statku. Ciało skazańca było pocięte od ocierania o ostre krawędzie muszli skorupiaków. Kara ta była legalnie usankcjonowana w Marynarce Wojennej Holandii, Wielkiej Brytanii i Francji; (ostatecznie zabroniona od 1853).