10 najtrudniejszych zagadek o mi­to­lo­gii egip­skiej

Występuje już w przedstawieniach z okresu tynickiego, czyli czasów I i II dynastii, a jej imię silnie związane jest z istniejącym już wtedy rytuałem fundacyjnym świątyń. W reliefach z tego okresu, np. ze świątyni w Amada w Nubii, towarzyszy ona władcy, wspólnie napinając linę w celu zaznaczenia zarysów nowej świątyni, co było elementem wspomnianego rytuału, z tym że w rzeczywistości zastępował ją w tym rytuale kapłan jej kultu,

Kolejna część ducha zwana była Ka, a nazywano tak samą energię życiową osoby. Egipcjanie wierzyli, że moment śmierci następuje, gdy Ka opuszcza ciało i oddala się do zaświatów. Była to fundamentalna dla naszego świata część człowieka, gdyż jej obecność odróżniała osoby od przedmiotów. Śmierć rozumiano jako oddzielenie się ciała od elementów duchowych.

Apofis (Apophis, Apep) to w mitologii Starożytnego Egiptu wężowy demon postrzegany jako przeciwnik Słońca i symbol sił ciemności. Według mitu Apofis atakuje słoneczną barkę Re podczas wschodu i zachodu Słońca. Krew zranionego demona zabarwia wówczas niebo na czerwono. Pomimo ciągłych porażek, wąż codziennie próbuje zatrzymać Słońce. Sprzymierzeńcem Re jest Bastet przedstawiana jako kot.

Ammit (Ammut) ukazywano jako demona z głową krokodyla, tułowiem lwa i zadem hipopotama. W mitologii egipskiej potwór znany był jako "pożeracz umarłych", "niszczyciel grzesznych dusz" przyczajony obok wagi podczas sądu Ozyrysa. Jeśli człowiek był grzeszny tzn. gdy położone na wadze jego serce było cięższe od pióra prawdy, Ammit zjadała je i tym samym zabijała nieszczęśnika w życiu pozagrobowym.

Hathor była matką Horusa i boga słońca Ra, a zatem była symboliczną matką faraonów. Często przedstawiana jest jako krowa lub kobieta z krowimi rogami

Po śmierci człowiek przyprowadzany był przed wagę. Na jednej szali spoczywało jego serce, a na drugiej strusie pióro. Jeżeli serce okazywało się cięższe, czyli skalane złymi uczynkami - Ammit pożerał duszę nieszczęśnika. Jeśli nie - umarły był prowadzony przed oblicze Ozyrysa.

Mnewis – byk, który w religii starożytnego Egiptu traktowany był jako ziemskie wcielenie boga Re. Centrum kultu stanowiła świątynia Re w Heliopolis w Dolnym Egipcie. Zwierzę wybrane na Mnewisa musiało mieć jednobarwną, czarną sierść.

Bogowie memfickie. W mitologii egipskiej są to bogowie stwórcy, stojący na czele Wielkiej Trójki Bogów. Razem z Ptah, Sechmet i Nefertumem tworzyli w Memfis triadę. Koncepcja religijna głosząca pierwszeństwo Ptaha rywalizowała z kultem Ra i ostatecznie przegrała z nim w okresie Średniego Państwa.

Hathor to egipska bogini nieba, uosobienie Wielkiej Macierzy, a także patronka nekropolii tebańskiej, Oko Ra. Czczona była od najdawniejszych czasów jako niebiańska krowa. Z czasem stała się bóstwem miłości, radości, uciech, muzyki i tańca, a także opiekunką kobiet. Grecy identyfikowali ją z Afrodytą, a Rzymianie z Wenus.

Selkit (zwana również Selkis) – w mitologii egipskiej jedna z czterech bogiń opiekujących się sarkofagami. Przedstawiano ją jako kobietę z ciałem skorpiona. Choć miała groźną postać zwierzęcia, była opiekuńcza i leczyła rany powstałe od ukąszeń.