Wojny husyckie najtrudniejsze zagadki

Popołudniem 27 grudnia oddziały Jana Ziębickiego natknęły się na siły husyckie w rejonie wsi Stary Wielisław. Pomimo braków własnych taborów, książę ziębicki zdecydował się na bitwę i z marszu uderzył na utworzony przez siły czeskie szyk taborowy. Atak ciężkozbrojnego rycerstwa śląskiego zakończył się militarną katastrofą. Pod siłą husyckiego ognia uderzenie się załamało, a armia Jana poszła w rozsypkę. Dzieła zniszczenia dokończyło kontruderzenie sił czeskich. Książę ziębicki Jan podczas ucieczki, przy forsowaniu Bystrzycy Dusznickiej, upadł wraz z koniem i został zabity przez husytów.

Wojskami husyckimi dowodził Jan Žižka, a po jego śmierci w 1424 roku Prokop Wielki. Po odparciu 4 (z pięciu) krucjat: pierwszej w latach 1420–1421, drugiej w latach 1421–1422, trzeciej w roku 1422, czwartej w roku 1427, piątej w roku 1431.

Bitwa zakończyła się masakrą taborytów i Sierotek. Stracili 1,3 tys. ludzi (w tym przywódcę – Prokopa Wielkiego), a cała armia została rozbita. W efekcie bitwy oba ugrupowania rozpadły się: część przystała do utrakwistów, część wyemigrowała. Opór niewielkich grup pozostałych w Czechach (np. Jan Rohacz z Dube) nie trwał długo. Bitwa położyła kres wojnom husyckim.

W bitwie tej do czeskiej niewoli dostał się polski rycerz, Zawisza Czarny z Garbowa, który posłował do Zygmunta Luksemburskiego w sprawie małżeństwa Władysława Jagiełły z Zofią Bawarską.

Defenestracja praska nazwa trzech wydarzeń z historii Czech. W każdym przypadku doszło do wyrzucenia osób przez okno w Pradze. I defenestracja praska (30 lipca 1419). II defenestracja praska (23 maja 1618). III defenestracja praska (10 marca 1948).

Defenestracja praska (łac. de fenestra – przez okno, Pražská defenestrace) – nazwa trzech wydarzeń z historii Czech. W każdym przypadku doszło do wyrzucenia osób przez okno w Pradze. Ten sposób uprawiania polityki nazywany jest żartobliwie more Bohemico.