Aleksander Wielki - pytania

Miasto Kraków zostało założone na 100 lat przed urodzeniem Aleksandra. Leszko I – legendarny władca Polski, występujący w Kronice Wincentego Kadłubka. Wg Kadłubka po śmierci królowej Wandy kraj Lechitów został najechany przez Aleksandra Wielkiego. Wojska macedońskie wkroczyły do Polski od strony Moraw, zajmując Małopolskę i Śląsk. Ostatecznie Aleksander miał zostać pokonany w bitwie pod górą, kiedy to Lechici za namową pewnego złotnika przygotowali zasadzkę na Macedończyków zwabiając ich doń wyrzeźbionymi z drewna figurami rycerzy udającymi wojsko. To była pierwsza porażka Aleksandra Wielkiego

I Księga Machabejska – księga historyczna, zaliczana przez część chrześcijan do deuterokanonicznych ksiąg Starego Testamentu. Współczesny judaizm uznaje walory historyczne księgi, jednak nie nadaje jej statusu dzieła stricte religijnego. Księga opisuje dzieje Judei pod panowaniem hellenistycznego Imperium Seleucydów, półtora wieku po podboju Lewantu przez Aleksandra Macedońskiego. W pierwszym rozdziale powiedziane zostaje, że Aleksander Wielki zaanektował terytorium Judei, a w swoim czasie zastąpił go Antioch IV Epifanes.

Bitwa pod Issos – starcie zbrojne, które miało miejsce w listopadzie 333 p.n.e. podczas wyprawy Aleksandra Macedońskiego przeciwko Persji. Według macedońskich kronikarzy armia perska straciła 110 tysięcy ludzi, a Macedończycy jedynie 302. Historycy jednak zazwyczaj nie wierzą w podane przez nich liczby (zwłaszcza w tę pierwszą).

19–20 lipca 356 p.n.e. w Pelli, zm. 10 czerwca 323 p.n.e. w Babilonie) – król Macedonii z dynastii Argeadów w latach 336–323 p.n.e. Jest powszechnie uznawany za wybitnego stratega i jednego z największych zdobywców w historii ludzkości.

Diogenes z Synopy to grecki filozof, cynik mieszkający w beczce. Jak głosi legenda, pewnego razu opalającego się Diogenesa odwiedził sam Aleksander Wielki, który powiedział, że spełni jego każde życzenie. Na to Diogenes odparł, że jego jedynym życzeniem jest, aby Aleksander przesunął się nieco, bo zasłania mu słońce. Według innej opowieści Diogenes miał przechadzać się w biały dzień po mieście z zapaloną latarnią. Zapytany, dlaczego to czyni, odpowiedział: szukam człowieka. Od tej pory latarnia Diogenesa jest symbolem niewiary w istnienie prawdziwego człowieka.

Hefajstion był najlepszym przyjacielem (według niektórych źródeł, również kochankiem) króla Macedonii Aleksandra Wielkiego. Pochodził z macedońskiej arystokracji i wychowywał się razem z Aleksandrem. Podczas wyprawy na Persję został zastępcą króla. Zmarł w Ekbatanie w 324 r. p.n.e. Aleksander z rozpaczy kazał zabić lekarza, który leczył Hefajstiona, a przyjacielowi wprawił piękny pogrzeb.

Olimpias (ok. 375-316 pne) była córką Neoptolemosa I, króla Epiru, siostrą Aleksandra I, króla Epiru, czwartą żoną Filipa II, króla starożytnej Macedonii oraz matką Aleksandra Wielkiego.

Aleksander po śmierci swojego ojca, Filipa II, został ogłoszony 336 r.p.n.e. królem Macedonii, mając zaledwie 20 lat. Nie przeszkodziło mu to jednak w kontynuacji podbojów zapoczątkowanych przez ojca. Aleksander podbił prawie całe Imperium Perskie i obalił króla perskiego Dariusza III, ogłaszając się "Królem Azji".

Aleksander Wielki założył i zaludnił około 20 miast w całej Euroazji i nazwał je swoim imieniem. Najbardziej znane to Aleksandria w Egipcie.

Arystoteles był ostatnim z wielkiej trójki Sokrates - Platon - Arystoteles. W roku 343 p.n.e. został on zaproszony na dwór macedoński przez Filipa II, aby zostać nauczycielem jego syna Aleksandra. To Arystoteles zachęcał młodego króla do wyprawy na wschód.