Atrakcje turystyczne - pytania

Feliksa Jasieńskiego herbu Dołęga, pseudonim „Manggha”, (1861 – 1929) – polskiego krytyka i kolekcjonera sztuki. Liczne podróże zagraniczne pozwoliły mu zapoznać się z najnowszymi prądami w sztuce i zebrać bogatą kolekcję sztuki japońskiej, jedna z największych w Europie. W 1987 roku Andrzej Wajda otrzymał Nagrodę Kioto, którą przeznaczył na wybudowanie Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha” w Krakowie. Tam też umieszczono zbiory Jasieńskiego.

Dżami al-Fana (arab. ‏جامع الفنا‎, fr. Jemaa El Fna) – największy plac w marrakeskiej medynie, a zarazem największa atrakcja turystyczna miasta. Od 2001 roku wpisany wraz z całym zabytkowym centrum Marrakeszu na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na placu co wieczór odbywa się wielki targ ze straganami restauracyjnymi. Wokół nich gromadzą się kuglarze, berberyjscy opowiadacze legend i historii, bębniarze, muzycy gnawa, zaklinacze węży, samozwańczy uzdrawiacze i dentyści.

Już w połowie XIX wieku Montmartre stał się ulubionym miejscem artystycznej cyganerii. Pod koniec XIX wieku Montmartre włączono do Paryża, co zapoczątkowało jego szybką urbanizację. Na szczycie wzgórza Montmartre zbudowano eklektyczną bazylikę Sacré-Cœur, a poniżej pierwszy kościół żelbetowy Saint Jean de Montmartre.

Plac św. Marka w Wenecji – znajduje się w najstarszej części Wenecji i jest najbardziej znanym placem tego miasta. Jego historia zaczyna się w IX wieku i wiąże się z budową pierwszej bazyliki św. Marka. W tym czasie plac ograniczał się do niewielkiego obszaru znajdującego się w bezpośrednim sąsiedztwie bazyliki. Przez teren obecnego placu przepływał jeden z kanałów weneckich, dzieląc go na dwie części. Pod koniec XII wieku plac został powiększony do obecnych rozmiarów. Przebudowa wiąże się ze spotkaniem papieża Aleksandra III z cesarzem Fryderykiem I Barbarossą.

Machu Picchu (keczua Machu Pikchu, stary szczyt) – najlepiej zachowane miasto Inków, w odległości 112 km od Cuzco. Położone jest na wysokości 2090–2400 m n.p.m., na przełęczy między Huayna Picchu a Machu Picchu w peruwiańskich Andach. Poniżej płynie rzeka Urubamba. Miasto opuszczono ok. 1537 roku. Współczesna nazwa miasta jest połączeniem machu (stary) w języku keczua i zapożyczonego z hiszpańskiego słowa pico (‘szczyt’). Oryginalnie miasto nazywało się Patallaqta, od keczuańskich słów pata (‘stopień, schodek’) i llaqta (‘miasto’)

Three Sisters (pol. Trzy Siostry) to formacja skalna w Górach Błękitnych, na terenie stanu Nowa Południowa Walia. Składa się z trzech skał: Meehni (922 m n.p.m.), Wimlah (918 m n.p.m.) oraz Gunnedoo (906 m n.p.m.), które powstały w wyniku erozji piaskowca. Stanowią lokalną atrakcję turystyczną.

Fontanna Gefion – fontanna w porcie w Kopenhadze, autorstwa rzeźbiarza Andersa Bundgaarda. Przedstawia nordycką boginię Gefion orzącą ziemię z pomocą swoich synów przemienionych w woły. Rzeźba stanowi odwołanie do mitycznej historii powstania wyspy Zelandii. Gefion to bogini rolnictwa, opiekunka dziewic, która poślubiła jednego z synów Odyna i dała początek królom Danii.

Startujące oraz podchodzące do lądowania samoloty przelatują nad plażą na wysokości kilkunastu metrów, co stanowi największą atrakcję turystyczną tej plaży. Plaża Maho (ang. Maho Beach) – niewielka, licząca według pomiarów z map około 200 metrów długości i 20 metrów szerokości plaża, mieszcząca się na holenderskiej części wyspy Sint Maarten (Antyle Holenderskie). Niezwykłą cechą tej plaży jest bliskość międzynarodowego portu lotniczego.

Baarle gmina i wieś położona na terytorium Holandii i Belgi wskutek zaszłości historycznych tworzą skomplikowany układ dwudziestu dwóch enklaw i eksklaw holenderskich, jednej belgijskiej i siedmiu holenderskich subenklaw. W niektórych miejscach granica przebiega wzdłuż ulic albo dzieli dom na pół. O tym, do którego państwa należy dany dom i gdzie jego mieszkańcy płacą podatki – decyduje to, na którą część wychodzą frontowe drzwi budynku. Granica jest delimitowana liniami na chodnikach.

Większość londynskich taksówek ma charakterystyczny kształt oraz czarny kolor, przez co potocznie nazywane są black cabs („czarne taksówki”). Sa jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli Londynu. Obecnie coraz częściej pojawiają się jednak samochody w innych kolorach, wykorzystywane zazwyczaj w celach reklamowych. W 2002 roku wyprodukowano 50 taksówek w kolorze złotym, w celu uczczenia złotego jubileuszu królowej Elżbiety II.