Pytania o Wenecji

Plac św. Marka w Wenecji – znajduje się w najstarszej części Wenecji i jest najbardziej znanym placem tego miasta. Jego historia zaczyna się w IX wieku i wiąże się z budową pierwszej bazyliki św. Marka. W tym czasie plac ograniczał się do niewielkiego obszaru znajdującego się w bezpośrednim sąsiedztwie bazyliki. Przez teren obecnego placu przepływał jeden z kanałów weneckich, dzieląc go na dwie części. Pod koniec XII wieku plac został powiększony do obecnych rozmiarów. Przebudowa wiąże się ze spotkaniem papieża Aleksandra III z cesarzem Fryderykiem I Barbarossą.

W latach świetności w Wenecji istniało prawo, które zezwalało jedynie jednemu budynkowi na noszenie miana pałacu – był to Pałac Dożów, rezydencja władców Wenecji. Bogate rodziny weneckie mieszkały według tego prawa w tzw. domach (Casa skrót Ca). Obecnie większość rezydencji patrycjuszy Weneckich nosi w nazwie słowo „pałac”, choć są wyjątki i niektóre weneckie zabytki nazywane są wciąż według dawnej tradycji, np: Ca'Rezzonico lub Ca’ d’Oro. Do czasów współczesnych przetrwało ich ponad 100.

Towarzystwo "Akademia Argonautów" założone zostało w 1684 r w Republice Weneckiej przez franciszkanina Vincenza Coronelliego. Wenecjanie dzięki rozwiniętemu handlowi, nawiązali szereg kontaktów na całym świecie, wnosząc ogromny wkład w rozwój europejskiej wiedzy o geografii. Towarzystwo miało charakter międzynarodowy. Polaków reprezentowali; król Polski Jan III Sobieski, Stanisław Lubomirski oraz Jan Wielopolski

Pomimo swojego piękna, Most Westchnień (wł. Ponte dei Sospiri) ma raczej smutną historię. Most łączy ścianę wschodnią Pałacu Dożów z budynkiem dawnego więzienia (Piombi). Nazwa mostu pochodzi od smutnych westchnień (sospiri) więźniów spoglądających po raz ostatni na Wenecję w drodze do sali sądowej oraz zanim zostali uwięzieni w swoich celach.

Termin „getto” wywodzi się od określenia obszaru starej odlewni na obrzeżach Wenecji, gdzie znajdowała się żydowska dzielnica. Getto weneckie zostało utworzone 29 marca 1516 r chociaż polityczne restrykcje ograniczające prawa i pobyt Żydów istniały tam już wcześniej. Mieszkało w nim ok. 5 tysięcy osób. W związku z tym, że teren nie mógł być powiększany, a liczba ludności była coraz większa, wzniesiono tam pierwsze „drapacze chmur”, które liczyły do 7–8 pięter.

Giacomo Casanova (ur. 2 kwietnia 1725 w Wenecji, zm. 4 czerwca 1798 w Duchcovie) – europejski awanturnik, podróżnik i literat. Pamiętnikami (Historia mojego życia), barwnie opisującymi życie w osiemnastowiecznych stolicach europejskich, zyskał sobie pamięć, a zawartym tam licznym opisom miłosnych podbojów zawdzięcza to, że jego nazwisko stało się w wielu językach synonimem uwodziciel.

Vaporetto (l. mn. vaporetti) – tramwaj wodny w Wenecji. Najpopularniejsza linia 1 przebiega z Piazzale di Roma, Kanałem Grande, Kanałem Św. Marka, do Lido.

Barkarola (wł. barca - czółno; także gondoliera) to typ pieśni śpiewanej przez gondolierów, a także wywodząca się od niej instrumentalna forma muzyczna. Rytm akompaniamentu często przybiera postać ostinata naśladującego ruch wioseł lub kołysanie łodzi. Forma ta stała się szczególnie popularna w XVIII i XIX wiecznej twórczości operowej.

Most Rialto (wł. Ponte di Rialto) to najstarszy i jedyny do czasu wybudowania Ponte dell’Accademia w 1854 roku most wenecki nad Canal Grande we Włoszech. Budowę mostu ukończono w 1590 r. Most Rialto to budowla masywna i majestatyczna, należąca do najbardziej charakterystycznych zabytków Wenecji. Wsparty na jednym łuku ma 48 metrów długości i jest szeroki na 22 metry.

W Wenecji w 1157 r. powstał pierwszy bank zwany Monte, a potem Banco di Giro. Nazwa bank wywodzi się od włoskiego banco, ławy, na której odbywały się transakcje pieniężne. Z biegiem lat zajmowały się tym procederem całe domy: we Florencji rodziny Acciaiuolich, Bonacorsich, w Sienie –Salimberich. Już w XIII w. bankierzy stosowali proceder obrotu depozytami rozpoczynając bankowość „opartą na rezerwie cząstkowej", np. Bank Depozytowy Barcelony trzymał w rezerwie jedynie 29% sumy depozytów. Wskutek podobnych praktyk – w latach 1341–46 wszystkie domy bankowe we Florencji zbankrutowały!