Pieśni - pytania

Jajjukara – gatunek literacki wywodzący się z tradycji ajnuskiej. Rodzaj prostej pieśni, wykonywanej najczęściej podczas podróży. Już na początku XX wieku był gatunkiem praktycznie wymarłym, Bronisław Piłsudski zdołał zapisać jedyne dwa utwory uznawane za jajjukara[4]. Zaliczany do liryki.

Dytyramb pieśń pochwalna o charakterze patetycznym, wzniosłym, niekiedy tragicznym; z czasem nabrał cech patetycznej poezji emocjonalnej. Dytyramb był w greckiej liryce chóralnej pieśnią pochwalną na cześć Dionizosa, opiewającą jego cierpienia i radości. W następnych stuleciach uległ on konwencjonalizacji i schematyzacji, równocześnie zaś muzyka wzięła w nim górę nad słowem poetyckim.

Łabędzi śpiew (Schubert) zbiór pieśni skomponowanych przez Franza Schuberta w 1828 roku do poezji Ludwiga Rellstaba, Heinricha Heinego i Johanna Gabriela Seidla. Wydany został po śmierci kompozytora. Jako że stanowi on ostatnią większą kompozycję Schuberta, wydawca nadał mu tytuł Łabędzi śpiew, oznaczający tradycyjnie ostatnie dzieło artysty.

Pieśń The Star-Spangled Banner jako oficjalny hymn państwowy została zatwierdzona przez Kongres USA 3 marca 1931 r. Powstała prawie sto dwadzieścia lat wcześniej, w 1814 roku, w czasie bombardowania przez Anglików Fortu McHenry w Baltimore, w końcowym okresie wojny brytyjsko-amerykańskiej. Wcześniej oficjalnym hymnem był hymn brytyjski God Save the Queen.

Konopielka to rodzaj pieśni ludowej z rejonów Podlasia o charakterze życzeniowo-zalotnym śpiewanej w trakcie wiosennego obchodu przy akompaniamencie harmonii, skrzypiec lub ustnej harmonijki. Z Konopielką chodzili wyłącznie mężczyźni, zazwyczaj kawalerowie, ale też i żonaci, którzy tworzyli tak zwane kompanie.

Barkarola (wł. barca - czółno; także gondoliera) to typ pieśni śpiewanej przez gondolierów, a także wywodząca się od niej instrumentalna forma muzyczna. Rytm akompaniamentu często przybiera postać ostinata naśladującego ruch wioseł lub kołysanie łodzi. Forma ta stała się szczególnie popularna w XVIII i XIX wiecznej twórczości operowej.

"O sole mio" (pol. Moje słońce) to pieśń neapolitańska napisana w 1898 r. Autorem słów jest Giovanni Capurro, a muzyki – Eduardo Di Capua. Nagrywana przez śpiewaków operowych jak Jan Kiepura, Enrico Caruso, Mario Lanza czy Luciano Pavarotti, ale również przez wykonawców muzyki pop, np. Bryana Adamsa, a zwłaszcza Elvisa Presleya pod tytułem „It’s Now or Never” (1960). W wersji rozrywkowej piosenka ta jest śpiewana w różnych językach.

Jeden z symboli Portugalii, to muzyka płynąca prosto z duszy, wyraża żal, smutek, tęsknotę i samotność. Gatunek muzyczny, który powstał w XIX wieku w biednych dzielnicach portowych miast Portugalii, głównie w Lizbonie. Pieśń wykonywana jest przez jednego wokalistę, najczęściej przy akompaniamencie dwóch gitar. Za najważniejszą pieśniarkę Fado uważa się Amalię Rodriguez. Ze względu na rangę przyznawaną temu gatunkowi muzyki przez wielu uznawana za ambasadora Portugalii. Po jej śmierci ogłoszono 3 dniową żałobę narodową.

Pieśń wszechsłowiańska (Hej! Slované), była oficjalnym hymnem Jugosławii w latach 1945-2003. Autor pieśni wzorował się na melodii Mazurka Dąbrowskiego. W efekcie oba utwory są do siebie bardzo podobne.

Pierwotny tytuł pieśni Claude'a Joseph Rouget de Lisle brzmiał "Marsz Armii Renu". Została tam także przetłumaczona na niemiecki i jako "Strasburżanka" zawędrowała do Marsylii ze studentem z Montpellier, Francois Mireur. Paryżanie poznali ją z ust ochotników marsylskich, którzy przybyli do stolicy w lecie 1792, co nadało jej nową nazwę.