Pytania o Etiopii

Góry Semien – pasmo górskie w północnej Etiopii, na północny wschód od miejscowości Gondar. Od 1969 roku obszar gór Semien o powierzchni 220 km² jest chroniony jako Park Narodowy Semien, a w 1978 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Charakterystyczną cechą rzeźby tych gór są płaskowyże rozdzielane przez doliny oraz liczne iglice skalne. Najwyższe szczyty to: Ras Daszan (4543 m n.p.m.), Biuat (4437 m n.p.m.) i Abba Jaried (4460 m n.p.m.).

Dolina Omo znajduje się w Etiopii, stanowi szczególny obszar kulturowy i przyrodniczy północnej Afryki. Pomimo gorącego, półsuchego klimatu dolina odznacza się urozmaiconym krajobrazem, począwszy od łąk a skończywszy na starych nadrzecznych lasach. Ze względu na swoją wartość archeologiczną i geologiczną kraina znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Tradycyjnie władców Etiopii określa się błędnie mianem cesarzy. W Etiopii tytuł ten brzmiał nyguse negest (nəgusä nägäst), tj. król królów. Król królów to tradycyjny tytuł używany przez monarchów aspirujących do władzy uniwersalnej lub zwierzchnictwa nad innymi władcami. Stosowany głównie na Bliskim Wschodzie. Po raz pierwszy formuła ta pojawiła się w starożytnej Mezopotamii.

Hajle Syllasje I – ostatni cesarz Etiopii. Oficjalnie używał imienia „Cesarz Haile Selassie I, Zwycięski Lew Plemienia Judy, Wybraniec Boży”.

Kościół Świętego Jerzego monolityczny kościół zbudowany na planie krzyża greckiego w Lalibeli w Etiopii. Jest najpóźniejszym i najlepiej znanym w świecie w Lalibeli. Wymiary budowli to 25 na 25 na 30 metrów. Został zbudowany na polecenie cesarza Lalibeli, podobnie jak pozostałe 10 kościołów w mieście, znajduje się na liście liście UNESCO.

''Danakil'' jest nazwą pochodzącą z języka arabskiego dla miejscowego ludu Afarów. Na północy pustynię od Morza Czerwonego oddzielają Góry Danakilskie. Jako część systemu Wielkich Rowów Afrykańskich, pustynia Danakilska jest narażona na znaczącą aktywność sejsmiczną, aczkolwiek żadne większe trzęsienie ziemi nie miało miejsca w czasach historycznych. Znajduje się tu wiele aktywnych wulkanów, obszar ten jest jednym z najbardziej aktywnych wulkaniczne obszarów na Ziemi.

Młodym kobietom z plemienia Mursi, rozcina się dolną wargę i umieszcza się w niej gliniany krążek. Z czasem zamienia się krążki na coraz większe, mogące osiągać średnicę około 35 cm. Im większy krążek w wardze kobiety, tym bardziej jest ona atrakcyjna w oczach plemienia i tym więcej krów jest skłonny oddać jej rodzinie mężczyzna, chcący się z nią ożenić.

Z miłki wyrabia się mąkę, a także używa się jej do przyrządzania wyrobów alkoholowych (np. etiopskiego piwa zwanego tella). Wyrabia się z niej także tradycyjną etiopską potrawę o nazwie injera. Miłka abisyńska używana jest podobnie do prosa czy quinoa, jednakże jej nasiona są dużo mniejsze, co istotnie obniża zużycie energii podczas ich obróbki.

Kaberu etiopski, kaberu, wilk abisyński (Canis simensis) to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Występuje jedynie w Etiopii w kilku izolowanych populacjach. Ich pokarm stanowią małe ssaki, głównie szczurokret wielkogłowy. Kaberu należy do najmniej licznych gatunków psowatych (około 600 osobników). W Etiopii nazywany jest „końskim szakalem”.

Abebe Bikila (1932 - 1973), etiopski biegacz długodystansowy - ikona afrykańskiego sportu w okresie rozpadu kolonializmu. Jako pierwszy zdobył dwukrotnie złoty medal olimpijski w maratonie. Podczas olimpiady w Rzymie 1960 biegł boso. W Tokio 1964 wygrał bieg sześć tygodni po operacji wycięcia wyrostka robaczkowego. Podczas swojej trzeciej olimpiady w Meksyku 1968 zszedł z bieżni. Rok później, w wypadku samochodowym doznał ciężkich obrażeń i do końca życia został przykuty do wózka inwalidzkiego. Mimo tego nie zerwał całkowicie ze sportem. Startował w zawodach niepełnosprawnych łuczników.