Formy ukształtowania terenu - pytania

Rafa koralowa powstaje przeważnie na głębokości do 50 m w wodach o temperaturze powyżej 20°C i odpowiednim zasoleniu (27‰ do 40‰). Polipy koralowców są w dużym stopniu zależne od symbiotycznych glonów (zooksantelli), które występują na niewielkich głębokościach (wymagają dostępu światła do przeprowadzania fotosyntezy).

Drumlin – forma ukształtowania powierzchni ziemi pochodzenia glacjalnego. Jest to niskie, owalne wzgórze (długość do około 1 km, wysokość 5 – 60 m) o podłużnym, asymetrycznym profilu (bardziej stromy stok występuje od strony, z której nasuwał się lądolód). Największe w Europie skupienie pagórków bochenkowatych występuje na obszarze pomiędzy Stargardem a Nowogardem.

Sandr – rozległy, bardzo płaski stożek napływowy zbudowany ze żwirów i piasków osadzonych i wypłukanych przez wody pochodzące z topnienia lądolodu. Powstaje podczas regresji lub postoju lądolodu na jego przedpolu. Sandry zbudowane są z materiału piaszczystego i żwirowego ułożonego warstwami, jedna nad drugą (podobnie jak rzeczne ławice piaszczyste). Stanowią zwykle pokrywy o znacznej powierzchni (do kilku tysięcy km2.

Morena – materiał skalny transportowany lub osadzony przez lodowiec lub lądolód. Niektórzy naukowcy uważają, że nieprawidłowo rozszerza się znaczenie moreny do formy terenu powstałej z materiałów osadzonych przez lodowiec.

Parów – rodzaj suchej doliny o płaskim dnie i stromych, lecz nie urwistych zboczach. Powstaje poprzez przeobrażenie wąwozu. Wypełnia się wodą po intensywnych deszczach. Od wąwozu różni się przekrojem, który w wąwozie jest V.

Lapiaz – drobne formy rzeźby na powierzchni (poziomej, a zwykle choć nieco nachylonej) skał krasowiejących, utworzone w wyniku ich rozpuszczania przez spływające wody deszczowe i wody pochodzące z topnienia śniegu (wody proniwalne), zawierające kwas węglowy lub/i kwasy humusowe.