Pytania o inżynierii

Tunel Eupalinosa – starożytny podziemny akwedukt na greckiej wyspie Samos, zbudowany w VI wieku p.n.e. z rozkazu tyrana Polikratesa. Przez Herodota uznany za jedno z największych osiągnąć inżynieryjnych świata helleńskiego. Jego projektantem i kierownikiem budowy był Eupalinos z Megary, pierwszy znany z literatury budowniczy określony mianem architekt. Długość tunelu wynosi 1036 m.

Termin liczba Reynoldsa pochodzi od nazwiska Osborne’a Reynoldsa – żyjącego w II połowie XIX wieku irlandzkiego inżyniera, pioniera badań przepływów turbulentnych. W ogólności wielkość liczby Reynoldsa pozwala na określenie kiedy ruch płynu jest laminarny, a kiedy może pojawić się turbulencja. W praktyce inżynierskiej dla rur okrągłych liczba Reynoldsa powyżej 3000 oznacza przepływ turbulentny. Granica Chandrasekhara odnosi się do ewolucji gwiazd.

Kanał Ren-Men-Dunaj (dawniej Droga Wodna Ren-Men-Dunaj) to kanał żeglugowy w Niemczech, łączący zlewiska Morza Północnego i Morza Czarnego. Ma długość 171 km, a pokonanie różnicy wysokości umożliwia 16 śluz. Od czasu ukończenia w 1992 roku kanału Ren-Men-Dunaj możliwym stało się przepłynięcie poprzez rzeki i kanały Europy z Antwerpii aż do Morza Czarnego.

Iron Bridge (dosł. Żelazny Most) to most wybudowany w 1779 (otwarty do eksploatacji 1 stycznia 1781) nad rzeką Severn w miejscowości Ironbridge w angielskim hrabstwie Shropshire; jest pierwszą na świecie dużą konstrukcją mostową wykonaną z żeliwa, wcześniej do budowy mostów używano drewna lub kamienia. Cały most jest już mocno powykrzywiany. Ruch drogowy na moście wstrzymano dopiero w 1934 roku.

Elektrownia szczytowo-pompowa Dlouhé Stráně to największa czeska elektrownia szczytowo-pompowa, położona w paśmie górskim Wysokiego Jesionika na Morawach. Dolny i górny zbiornik umiejętnie wkomponowano w górski krajobraz, mając na uwadze jego ochronę. Jest posiadaczką trzech rekordów: ma największą pompoturbinę w Europie (325 MW), największy spad wody w Czechach (510,7 m) oraz największą łączną moc elektryczną w Czechach dla elektrowni tego typu. Obiekt został zaliczony do tzw. architektonicznych „siedmiu cudów Republiki Czeskiej”. Interesujący obiekt udostępniony do zwiedzania.

Kafar to urządzenie budowlane służące do wbijania pionowych pali w ziemię lub w dno zbiornika wodnego. Kafary wykorzystuje się podczas palowania – robót budowlanych wykonywanych najczęściej na grząskich lub niedostatecznie stabilnych gruntach oraz w budowlach nawodnych. Głównym elementem kafaru jest baba – masywny ciężar służący do pobijania wbijanego pala. Pierwsze w pełni udokumentowane konstrukcje kafarów pochodzą z czasów średniowiecza.

Porowata, lekka skała została użyta do produkcji betonu, w celu obniżenia ciężaru. Mark i Hutchison obliczyli, że przy użyciu standardowego betonu nacisk konstrukcji byłby o 80% większy. Tę samą technikę wykorzystano w stropach Koloseum.

Wieża ma 320 metrów wysokości. Jako, że wykonana jest ze stali, która ma wysoki współczynnik rozszerzalności temperaturowej, to jej wysokość zmienia się o ok. 15 cm w zależności od pory roku.