Jan Brzechwa - pytania

Pojechał Michał pod Częstochowę, Tam kupił buty siedmiomilowe. Co stąpnie nogą - siedem mil trzaśnie, Bo Michał takie buty miał właśnie. Był to Michał. Wiersz napisany przez Jana Brzechwę z myślą o najmłodszych czytelnikach. Pełną humoru opowieść o przygodzie, którą przeżył Michał właściciel siedmiomilowych butów.

„Opowiedział Dzięcioł Sowie” mądrą bajkę o Dąbrowie: Wilk Barnaba, Ryś Bazyli mieli sklepy, co pół mili. Teraz w lesie, wśród zwierzaków, saren, wilków, rysiów, ptaków wszyscy pragną moi Mili, by uczciwie wszyscy żyli!. Opowiedział o wilku Barnabie.

Leciała mucha z Łodzi do Zgierza, Po drodze patrzy: strażacka wieża, Na wieży strażak zasnął i chrapie, W dole pod wieżą gapią się gapie. Jan Brzechwa, właśc. Jan Wiktor Lesman, pseudonim „Szer-Szeń”, „Inspicjent Brzeszczot” (ur. 15 sierpnia 1898[a] w Żmerynce, zm. 2 lipca 1966 w Warszawie) – polski adwokat i poeta żydowskiego pochodzenia, autor bajek i wierszy dla dzieci, satyrycznych tekstów dla dorosłych, a także tłumacz literatury rosyjskiej.

Stefek Burczymucha – wiersz dla dzieci Marii Konopnickiej opublikowany w 1895 roku w zbiorze Szczęśliwy światek. Wiersz opowiada o chłopcu, który lubił się przechwalać i popisywać swoją rzekomą odwagą. Kiedy jednak pewnego dnia obudziła go mysz, uciekł przerażony sadząc, że to jakaś groźna bestia.

Jan Brzechwa oprócz tego, że był wziętym pisarzem, był również pionierem prawa autorskiego w Polsce. W latach 30. XX wieku był członkiem Międzynarodowej Komisji Prawa Autorskiego, po wojnie został ekspertem ds. prawa autorskiego przy UNESCO oraz specjalistą w Komisji Ustawodawczej Międzynarodowej Konfederacji Związku Autorów i Kompozytorów.

Fragment wiersza Jana Brzechwy: "Są w barach - wiadomo - zwyczaje utarte: Podchodzi doń kelner, podaje mu kartę, A w karcie - okropność! - przyznacie to sami: Jest zupa jabłkowa i knedle z jabłkami", udał się do baru na befsztyczek.

Jan Brzechwa - Pomidor: Pan pomidor wlazł na tyczkę I przedrzeźnia ogrodniczkę. "Jak pan może, Panie pomidorze?!" Oburzyło to fasolę: "A ja panu nie pozwolę! Jak pan może, Panie pomidorze?!"