Pytania o Konstantynopolu

Bizancjum, obecnie Stambuł – starożytne miasto leżące nad cieśniną Bosfor, łączącą morze Marmara z Morzem Czarnym, nad zatoką Złoty Róg. Powstałe jako kolonia grecka w VII wieku p.n.e. W 324 roku cesarz rzymski Konstantyn I Wielki zdecydował o przemianowaniu miasta na Nowy Rzym później zwanym Konstantynopol, a w 330 roku przeniósł do niego stolicę swojego państwa.

Dżuma Justyniana – epidemia, która dotknęła Cesarstwo Bizantyńskie, w tym jego stolicę Konstantynopol, w latach 541–542 n.e. Przyczyną epidemii mogła być dżuma dymienicza, która najprawdopodobniej wywołała również czarną śmierć w XIV wieku. Według ówczesnych historyków dżuma Justyniana miała niemal ogólnoświatowy zasięg.

Nazywano ją "potworem Urbana" od nazwiska jego producenta, węgierskiego ludwisarza który związał się z wrogami własnego kraju, Turkami Osmańskimi, gdyż władcy chrześcijańscy odmówili mu wsparcia finansowego. Wyrzucała pociski o wadze 12 centarów, co odpowiada ponad 600 kilogramom. Była w stanie wyrzucić ich 7 dziennie i potrafiła rozbijać całe fragmenty murów Konstantynopola (tam została użyta po raz pierwszy). Z powodu wagi działa, do jego transportu używano kilkudziesięciu par wołów.

Mehmed II Zdobywca był władcą imperium Ottomańskiego w 15 wieku. Uczynił podbity Konstantynopol stolicą państwa Ottomańskiego.

Pierwszą znaną nazwą tego miasta jest Bizantium, zostało ono nadane przez kolonistów około 660 r. p.n.e. Po tym jak Konstanty I Wielki ustanowił miasto nową stolicą wschodniej części Imperium Rzymskiego, miasto przybrało nazwę Konstantynopol.

Konstantynopol, nazywany przez Wikingów Miklagardem, gościł tysiące Wikingów i Saksonów służących jako najemnicy Gwardii Wareskiej. Słynęli oni z lojalności (w przeciwieństwie do lokalnych żołnierzy, którym cesarz nie ufał) i waleczności, ale także i pijaństwa. Wielokrotnie stawali do walki po stronie Bizancjum, w tym do bitew z Arabami.