Epidemie - pytania

Epidemia ospy we Wrocławiu – ostatnia w Polsce i jedna z ostatnich w Europie epidemia ospy prawdziwej, która wybuchła w maju 1963 roku we Wrocławiu. Chorobę przywlókł do Polski w maju 1963 wracający z Indii (według innych źródeł z Birmy i Wietnamu Bonifacy Jedynak, oficer Służby Bezpieczeństwa. Chory z wysypką ospową pokrytą środkiem do dezynfekcji ran (Wrocław, 1963),

Ro - dla krztuśca wynosi 10-17, grypy sezonowej 2-3, dla HIV 2-5 ,dla odry 10-17.

Przywra chińska występuje głównie w południowo-wschodniej Azji. Zarażenia na całym świecie są spowodowane importem ryb zarażonych w endemicznych ogniskach. Szacunkowo 20 mln osób jest zarażonych tym pasożytem. Pasożyty drażniąc ściany przewodów żółciowych powodują rozrost ich nabłonka, który może ulec metaplazji co prowadzi do raka dróg żółciowych.

Kuru obecnie uznawana jest za chorobę, która praktycznie już nie istnieje – spotykano ją u plemion z Papui Nowej Gwinei, które praktykowały kanibalizm. Stwierdzono, że do infekcji dochodziło w czasie spożywania mózgu zmarłego chorego członka rodziny. Dość charakterystycznym objawem były przymusowe napady śmiechu stąd jest określana jako "śmiejąca się śmierć".

Dżuma Justyniana – epidemia, która dotknęła Cesarstwo Bizantyńskie, w tym jego stolicę Konstantynopol, w latach 541–542 n.e. Przyczyną epidemii mogła być dżuma dymienicza, która najprawdopodobniej wywołała również czarną śmierć w XIV wieku. Według ówczesnych historyków dżuma Justyniana miała niemal ogólnoświatowy zasięg.