Pytania o Marsie

Valles Marineris największy kanion Marsa ma długość ok. 5000 km, szerokość ok. 200 km i głębokość ok. 5-8 km (miejscami do 11 km). Pochodzenie Valles Marineris pozostaje nieznane, choć dominuje hipoteza, że to pęknięcie powstało miliardy lat temu podczas stygnięcia planety. Jest to największy kanion w Układzie Słonecznym.

Na literę "M" rozpoczynają się nazwy dwóch planet: Merkury i Mars.

Mars ma dwie stałe polarne czapy lodowe na północnym i południowym biegunie. Podobnie jak na Ziemi, w czasie polarnej zimy czapa lodowa pozostaje w ciągłej ciemności, co prowadzi do ochłodzenia powierzchni i atmosfery oraz wytrącenia się w grubej warstwy CO 2 w postaci suchego lodu. Czapy polarne na obu biegunach składają się głównie z lodu wodnego.

Okres amazoński – najmłodszy okres w historii Marsa, który rozpoczął się ok. 3 miliardy lat temu i trwa do dziś. Generalnie jest zimny i suchy, charakteryzuje się powstawaniem lodowców i osadów lodowcowych. Obserwacje wskazują na istnienie wypływów wody z lodowców na średnich szerokościach geograficznych w ciągu ostatnich kilkuset milionów lat.

Planum Boreum (łac. Równina północna) – równina na północnej półkuli Marsa. Obszar ten ma średnicę około 355 km i rozciąga się od 80,6° do 90,00° szerokości północnej oraz od 0° do 360° długości zachodniej. Centrum Planum Boreum znajduje się na ♂ 87,32°N 305,04°W.

W 2003 roku NASA rozpoczęła program Mars Exploration Rover, składający się z dwóch łazików o nazwach Spirit i Opportunity . Obydwie sondy pomyślnie wylądowały w styczniu 2004 roku i osiągnęły lub przekroczyły wszystkie podstawowe cele misji.

Średnie ciśnienie atmosferyczne na Marsie to jedynie ok. 640 Pa. Głównym składnikiem atmosfery jest dwutlenek węgla stanowiący aż 95,32% jej objętości. Pozostałe gazy to: azot (2,7%), argon (1,9%), tlen (0,13%) i tlenek węgla (0,03%), wykryto też śladowe ilości pary wodnej, tlenku azotu, neonu, kryptonu i ksenonu.

Deimos i Fobos to dwa naturalne satelity, czwartej według oddalenia od Słońca, planety Układu Słonecznego. Są to obiekty skalne o nieregularnych kształtach, zryte kraterami – pozostałościami po bombardowaniu ich przez większe lub mniejsze meteoryty.

Jovis Tholus to wulkan na powierzchni Marsa. Góra została odkryta w 1973 roku. Średnica jej podstawy osiąga 58 km, okolice wulkanu otoczone są strumieniami zastygłej lawy pokrywającymi starsze utwory, wskazującymi na późniejszą aktywność wulkaniczną.

Marsjański obszar Cydonia stał się znany, gdy 25 lipca 1976 został po raz pierwszy sfotografowany przez przelatującą 1860 km nad jego powierzchnią sondę Viking 1. 6 dni później opublikowało zdjęcia w prasie. Wtedy zauważono długą na 3 kilometry i wysoką na 240 metrów strukturę geologiczną, którą media powiązały z wizerunkiem ludzkiej twarzy. Późniejsze zdjęcia wykonane z orbitera Mars Global Surveyor nie były już jednak tak przekonujące.