Mgławice - pytania

Mgławica Kraba (krócej Krab, znana także jako M1. Po raz pierwszy Mgławicę Kraba zaobserwował John Bevis w 1731, dodając ją do swojego atlasu nieba. Mgławica Kraba, dodana 12 września 1758, otrzymała w nim pierwszy numer, M1. Mimo powszechności katalogu w 1835 ponownie pomylono Mgławicę Kraba z kometą Halleya.

Mgławica Laguna – mgławica dyfuzyjna (również obszar H II) znajdująca się w konstelacji Strzelca w odległości około 4100 lat świetlnych. Jest to jeden z najjaśniejszych rejonów gwiazdotwórczych na niebie. Mgławica Laguna znajduje się około 4100 lat świetlnych od Ziemi i ma średnicę w przybliżeniu 10 parseków (33 lat świetlnych). Na niebie widzimy ją jako „plamkę” o jasności 5,8 m i rozmiarach kątowych 90×40'.

Mgławica Kraba plerion w gwiazdozbiorze Byka. Mgławica została zaobserwowana po raz pierwszy w 1731 przez Johna Bevisa. Jest skojarzona z supernową zauważoną przez chińskich oraz arabskich astronomów w 1054. Znajduje się w odległości około 6,3 tysiąca lat świetlnych.

Obszary H II – obłoki świecącego gazu i plazmy o rozmiarach nawet kilkuset lat świetlnych, w których powstają gwiazdy. Młode, gorące, niebieskie gwiazdy, które powstały z gazu emitują pokaźną ilość promieniowania ultrafioletowego, jonizując otaczającą mgławicę.

Mgławica Guma to jedna z największych mgławic znanych w Drodze Mlecznej. Mgławicę tę jonizują jasne, widoczne gołym okiem gwiazdy Naos (ζ Puppis) i Regor (γ2 Velorum). Obie znajdują się w odległości ok. 1100 lat świetlnych od Słońca.

Mgławice ciemne są wielkimi chmurami gazu i pyłu o niskiej temperaturze. Niektóre mają rozmiar około 150 lat świetlnych. W mgławicach tych następują procesy formowania się gwiazd w początkowym stadium. Na zdjęciu widzimy ciemną Mgławicę Koński Łeb znajdującą się w konstelacji Oriona. Odkrył ją w 1888 roku Williamina Fleming.

Mgławice emisyjne składają się z gazu rozgrzewanego przez promieniowanie UV pobliskiej gwiazdy (lub gwiazd) do ogromnych temperatur. Ten gaz to głównie wodór i dlatego często przyjmują one barwę czerwoną.