Miecze - pytania

Miecz Kosmy i Damiana znany w niemieckiej literaturze jako Zeremonialschwert lub Prunkschwert – miecz ceremonialny będący ideowym nawiązaniem do narzędzia męczeństwa świętych Kosmy i Damiana patronów żeńskiego opactwa w Essen i kościoła katedralnego. Prawdopodobnie jest darem cesarza Ottona III dla opactwa.

Pojawia się we Władcy Pierścieni. Pewne wzmianki na jego temat można znaleźć w Silmarillionie. Zwany był „Mieczem, który został złamany” (Sword that was Broken) i mieczem Elendila (Sword of Elendil). Był to miecz wykuty w Pierwszej Erze przez krasnoludzkiego kowala Telchara z Nogrodu.

Zulfikar to mityczny miecz proroka Mahometa oraz jego przybranego syna i zięcia kalifa Alego ibn Abi Taliba. Jeden z najstarszych symboli islamu. Zulfikar wyobrażany był jako szabla o rozdwojonych ostrzach, na wzór litery V, z jelcem ozdobionym głowami węży. Jako jeden z najświętszych symboli arabskiej kultury był częstym motywem dekoracyjnym, w szczególności chorągwi i proporców wojennych.

Domniemany Durandal z Rocamadour Francja. Miecz należący do hrabiego Rolanda, tytułowego bohatera średniowiecznej chanson de geste pt. Pieśń o Rolandzie oraz występującego w wielu innych romansach rycerskich. Miecz ten miał być wykonany z najlepszych stopów metali i w rękach hrabiego Rolanda siał postrach wśród wrogów.

Tizona – obecnie jest on najbardziej czczoną relikwią Hiszpanów, znajduje się w Museo del Ejército Muzeum wojskowe w Madrycie. Tizona – miecz Cyda, kastylijskiego rycerza i bohatera, który walczył z Maurami w Hiszpanii.

Tsuka (jap. 柄, rękojeść) to rękojeść japońskich mieczy wykonana zwykle z wydrążonego drewna lub miedzi z bawełnianym, skórzanym lub jedwabnym oplotem tsuka-ito lub tsuka-maki oraz elementami dekoracyjnymi. Pod ozdobnym oplotem zwyczajowo znajduje się skóra rekina lub płaszczki.

Określenie to obejmuje wiele typów krótkiej broni białej, w tym mizerykordię i indyjski katar. Mały puginał, zazwyczaj w użyciu cywilnym, potocznie nazywany jest sztyletem.

Miecz poświęcany, miecz papieski był ceremonialnym mieczem posyłanym przez papieża wraz z ozdobnym kapeluszem z aksamitu i pasem rycerskim władcom, wodzom i arystokratom katolickim, którzy w szczególny sposób zasłużyli się chrześcijaństwu lub dla polityki biskupa Rzymu. Z dziesięciu mieczy papieskich darowanych polskim królom, zachowały się 3: miecz Stefana Batorego i miecz Jana III Sobieskiego - przechowywane na Wawelu oraz miecz Władysława IV Wazy - przechowywany na zamku Skokloster w Szwecji.

Ninja posługiwali się ninja-to (inaczej: shinobi-gatana) jako zamiennik dla katany. Nie używano go zbyt często, a jego wykonanie nie było tak kunsztowne i pracochłonne jak jego samurajskiego odpowiednika. Z tego powodu, ninja-to często się łamały w starciu z silniejszą bronią.

Polskim najsłynniejszym mieczem jest Szczerbiec, miecz koronacyjny królów Polski, obecnie znajdujący się na Wawelu. Jest to jeden z najciekawszych okazów broni białej, jakie zachowały się w naszym kraju. Szczerbiec powstał pomiędzy XII i XIII wiekiem na terenie Polski. Za pierwszego udokumentowanego posiadacza uznaje się Bolesława I, księcia mazowieckiego. Szczerbiec pierwszy raz został użyty jako miecz koronacyjny w 1320 roku do koronacji Władysława Łokietka.