Pytania o mitologii

W Hadesie oprócz Styksu płynęły jeszcze cztery inne rzeki: Acheron, Kokytos, Flegeton, Lete. Aby dostać się do krainy zmarłych, trzeba było przeprawić się przez rzekę Styks. Swoją łodzią przewoził przez rzekę ponury Charon. Za swoją pracę brał od każdej duszy jednego obola – bez monety nie było wstępu do krainy, Acheloos w mitologii greckiej bóg i uosobienie rzeki Aspropotamos.

Ēostre – anglosaska bogini wiosny, której święto obchodzono w całej Brytanii. Od jej imienia wywodzi się angielska nazwa Wielkiej Nocy (Easter); możliwe że niektóre angielskie obyczaje ludowe praktykowane w okresie Wielkanocy mają korzenie w jej kulcie. Nazwa posłużyła Jörgowi Lanzie von Liebenfelsowi za tytuł czasopisma Ostara. Podobnie jest i w języku Niemieckim, Gdzie Wielkanoc jest Ostern.

Bogowie memfickie. W mitologii egipskiej są to bogowie stwórcy, stojący na czele Wielkiej Trójki Bogów. Razem z Ptah, Sechmet i Nefertumem tworzyli w Memfis triadę. Koncepcja religijna głosząca pierwszeństwo Ptaha rywalizowała z kultem Ra i ostatecznie przegrała z nim w okresie Średniego Państwa.

Diana - Artemis - Artemida bogini łowów, przyrody (świata roślinnego i zwierzęcego, gór, lasów, gajów, źródeł leczniczych), płodności, Księżyca (lub światła księżycowego) w mitologii rzymskiej. Początkowo miejscem kultu Diany były gaje, później świątynia na Awentynie zbudowana przez Serwiusza Tuliusza. Jan Długosz w swojej kronice utożsamił rzymską Dianę ze staropolską Dziewanną.

Według Owidiusza miał się żywić kroplami kadzidła i sokami kardamonu, zaś po 500 latach życia budował gniazdo wypełnione korą kasji, kolcami nardu, żółtą mirrą i cynamonem, następnie zaś umierał i odradzał się sam z siebie, a gniazdo swe zanosił do miasta Hyperion, ponownie na ołtarz poświęcony słońcu. Feniks (gr. φοίνιξ foínix, łac. phoenīx) – mityczny ptak uznawany za symbol Słońca oraz wiecznego odradzania się życia.

Należał do drugiego pokolenia tytanów. Był bóstwem związanym z kultem Słońca. Według wierzeń starożytnych Greków przemierzał dzienne niebo na złotym rydwanie, zaprzężonym w cztery białe konie. Swą wędrówkę rozpoczynał wynurzając się z fal Okeanosa na wschodzie i kończył zanurzając się w nim po drugiej stronie widnokręgu

Iris w mitologii greckiej bogini i uosobienie tęczy oraz posłanka bogów. Według wierzeń starożytnych Greków pełniła funkcję posłanki bogów olimpijskich (szczególnie Zeusa i Hery), bowiem potrafiła rozpinać łuk siedmiobarwny (tęczę), który łączył Niebo z Ziemią,

Klio. W sztuce przedstawiana jest zwykle jako kobieta ze zwojem papirusu (lub pergaminu) – atrybutem symbolizującym dziedzinę nauki, której patronowała, w mitologii greckiej muza historii. Imieniem muzy nazwano jedną z planetoid – (84) Klio oraz nagrodę udzielaną każdego roku polskim autorom popularyzującym historię.

Bakeneko (jap. bake-neko, dosł. kot-duch) – obecny w folklorze japońskim kot o nadnaturalnych zdolnościach, potrafiący zmieniać swoją postać. Kot domowy może stać się bakeneko na wiele sposobów: może osiągnąć określony wiek, być hodowanym przez określoną liczbę lat, urosnąć do odpowiedniego rozmiaru lub mieć dozwolone noszenie długiego ogona. Bakeneko będzie nawiedzał dowolne obejście, w którym jest trzymany, zmieniając swój kształt na ludzki, nawet pożerając swoją panią, aby zająć jej miejsce.

Tabliczka losów, też tabliczka przeznaczeń to w wierzeniach mezopotamskich mityczna tabliczka, zapewniająca jej posiadaczowi najwyższą pozycję wśród bogów oraz moc określania przeznaczenia świata, bogów i ludzi. Wzmiankowana w wielu mezopotamskich tekstach, m.in. w babilońskim eposie o stworzeniu świata ,,Enuma elisz'' i akadyjskim ,,Micie o ptaku Anzu".