Starożytny Egipt - pytania

Kartusz – w starożytnym Egipcie magiczna pętla-węzeł szen, wydłużony znak oznaczający „Uniwersum”. Dosłownie w języku egipskim „kartusz” to szenu, słowo o takim samym rdzeniu jak szeni „otaczać”. Kartusz. Pojawiają się jako podwójny sznur z zawiązanymi dwoma końcami czy pusta pieczęć. Używano ich w celu identyfikacji władcy: papirusy, stele, reliefy w świątyniach, malowidła w grobowcach i w formie pieczęci (np. odciskane w świeżej zaprawie po zamknięciu królewskiego grobowca).

Nomarcha w starożytnym Egipcie wyższy urzędnik i zarządca nomów, kierował pracą niższych urzędników, do jego obowiązków należało składanie przed królem szczegółowych raportów o stanie zasobów państwowych. Kariera nomarchy była uzależniona od łaski władcy. (gr. nom, egip. sepat).

Edykt Horemheba – ustawa karna obowiązująca w starożytnym Egipcie, wydana przez faraona Horemheba (1319–1292 p.n.e.), ostatniego przedstawiciela XVIII dynastii. Kara obejmowała obcięcia nosa. Kopia autentycznego tekstu królewskiego edyktu wyryta na kamiennej steli, ustawionej u podnóża X pylonu świątyni Amona w Karnaku jest jednym z nielicznych pomników prawa staroegipskiego.

Nemes – słowo pochodzenia greckiego, używane dla oznaczenia chusty wiązanej w charakterystyczny sposób przez starożytnych Egipcjan zapewne dla osłony przed słońcem. Chustę taką wiązano w ten sposób, że osłaniała ona czoło, barki i plecy. Chusta w złoto-błękitne pasy uważana była za jedną z koron królewskich.

Mastaba (arab. ława) – mały rodzaj grobowca spotykanego w starożytnym Egipcie, mającego kształt ściętego ostrosłupa na prostokątnym planie. Mastaba składa się z murowanej części nadziemnej oraz podziemnej komory grobowej, połączonych pionowym szybem, który po pogrzebie zasypywano i maskowano. Mastaby stawiano już w XXXI wieku p.n.e. dla władców z I i II dynastii.

Święto Opet - w starożytnym Egipcie święto poświęcone boskiej triadzie Amona-Re, Mut i Chonsu. W trakcie tego święta faraon składał ofiarę w świątyni w Karnaku, następnie ofiarowywał kadzidło i wodę przed barkami kultowymi. Święto trwało od 11 dni (w czasach Tutanchamona) do 27 dni za panowania Ramzesa III.

Koty były uważane w Egipcie za zwierzęta święte. Po śmierci kota opiekunowie golili sobie brwi (gdy zmarł pies, golili również głowy), a następnie balsamowali zwłoki zwierzęcia. Ważne kocie nekropolie istniały w Bubastis w Dolnym Egipcie, Speos Artemidos w Środkowym Egipcie i Memfis.

Egipskie pismo hieroglificzne, obok pisma klinowego, uważane jest za najstarsze na świecie. Egipcjanie używali czerwonego atramentu by zaznaczać początek rozdziału. W przeciwieństwie do pisma klinowego, hieroglify wykorzystywane były do zapisu tylko jednego języka (staroegipski), przechodzącego na przestrzeni tysiącleci, podobnie jak sam zapis, znaczną ewolucję.

Grobowiec Tutanchamona – grobowiec (oznaczony jako KVN62 będący miejscem spoczynku Tutanchamona, faraona z XVIII dynastii rządzącego starożytnym Egiptem w latach 1333-1323 p.n.e. Odkryty został przez Howarda Cartera i Georga Carnarvona w listopadzie 1922 roku. Dolina Królów na przełomie XIX/XX wieku była od co najmniej stu lat obszarem intensywnych prac archeologicznych.

Początki cywilizacji egipskiej sięgają zjednoczenia regionu delty (Egiptu Dolnego) i doliny Nilu (Egiptu Górnego) w okresie predynastycznym (ok. 3500 p.n.e.). W czasach historycznych następowały po sobie kolejne warianty państwowości w postaci jednolitych królestw (Stare, Średnie i Nowe Państwo).