Obyczaje - pytania

Pogrzeb osób niewierzących jest nazywany pogrzebem świeckim lub pogrzebem humanistycznym. Ceremonia jest prowadzona przez mistrza ceremonii. Na pogrzeb świecki mogą też zdecydować się osoby wierzące, którym nie odpowiada tradycyjna uroczystość religijna. Przykładami znanych osób, które zdecydowały się na pogrzeb świecki są: Zbigniew Religa, Wisława Szymborska, Albert Einstein.

Tryzna to obrzęd pogrzebowy u dawnych Słowian.Tryzna przypominała nieco stypę, z tą różnicą, że poza wystawną ucztą i wspominaniem zmarłego urządzano również igrzyska na jego cześć, w skład których wchodziły gonitwy, zapasy i wesołe zabawy w maskach. Obrzęd miał zasięg ogólnosłowiański

Seollal to nazwa obchodów koreańskiego Nowego Roku. Obchody tego święta przypadają na pierwszy dzień nowego roku koreańskiego kalendarza księżycowo – słonecznego, przez to jego data według kalendarza gregoriańskiego jest zmienna. Obchody tego święta trwają trzy dni. Z świętem tym związanych jest wiele różnorodnych zwyczajów. Święto Seollal jest obchodzone zgodnie z koreańskim kalendarzem księżycowo-słonecznym.

Żenicha kresowa to nalewka na owocach dzikiej róży, nastawiana z owoców zebranych przez niezamężne kobiety. Gąsiorek z tą nalewką był znakiem dla kawalerów, że mogą już przyjeżdżać w konkury – jeśli byli przychylnie witani, wówczas im ją podawano.

Wai tradycyjne tajskie przywitanie, pozdrowienie. Jest to delikatny ukłon z rękoma złożonymi na piersi. Dłonie są ułożone jak do modlitwy, bez krzyżowania palców, łokcie umieszczone blisko ciała. Gest Wai wykonuje się w czasie powitania i pożegnania, ale może też oznaczać przeprosiny lub podziękowanie.

Okay, okej lub kciuk w górę – gest polegający na pokazaniu podniesionego kciuka. Wywodzi się on ze starożytnego Rzymu, gdzie był używany w walkach gladiatorów jako osądzenie losu pokonanego wojownika. Obecnie oznacza tyle co wszystko w porządku (ang. OK). Gest ten pojawia się również w portalu społecznościowym Facebook jako słynny przycisk Lubię to (po ang. Like).

Hungerford jest jedynym miejscem w Anglii, gdzie regularnie obchodzi się jeszcze hocktide; wtorek po poniedziałku wielkanocnym. Święto wiązane jest z wygnaniem Duńczyków przez króla Alfreda Wielkiego jak również z obchodami dnia patrona, Jana z Gandawy. Zwyczaj polega na wyborze 2 "Tutti Manów" i "Orange Man" i Tutti Wenches, którzy mają za zadanie zbieranie pocałunków i datków od gospodyń w mieście.

Izzat odnosi się do koncepcji honoru powszechnej w kulturze Północnych Indii, Bangladeszu i Pakistanu. Zachowanie reputacji swojej i swojej rodziny jest częścią koncepcji izzat, podobnie jak obowiązkowa zemsta, gdy ktoś naruszył izzat. Jest to również silnie egalitarna idea, która przełamuje hierarchię społeczną i wymusza "równość w dawaniu, ale także równość w zemście".

Rozpleciny, zwane też warkoczem – dawny obrzęd obchodzony przez narzeczoną i druhny w ostatni wieczór przed ślubem. Odpowiednikiem rozplecin w domu przyszłego pana młodego był wieczór kawalerski. Rozpleciny były symbolicznym pożegnaniem panieństwa. W niektórych regionach, np. w Polsce południowo-wschodniej, tradycja ta znana jest również obecnie. biegiem lat, bo już w wieku XIX, rozpleciny stopiły się z oczepinami.

Ingres (łac. ingredi – wchodzić) to uroczysty wjazd, uroczyste objęcie władzy przez biskupa ordynariusza nad diecezją. Nowemu biskupowi hołd (homagium) składają biskupi pomocniczy, księża, zakonnicy i wierni świeccy. Kościół katolicki zaleca, aby odbywała się wtedy uroczysta procesja do kościoła katedralnego z udziałem duchownych i wiernych. Ingres odbywa także papież, który będąc zwierzchnikiem Kościoła katolickiego równocześnie jest biskupem diecezjalnym Rzymu.