Słowianie - pytania

Tryzna to obrzęd pogrzebowy u dawnych Słowian.Tryzna przypominała nieco stypę, z tą różnicą, że poza wystawną ucztą i wspominaniem zmarłego urządzano również igrzyska na jego cześć, w skład których wchodziły gonitwy, zapasy i wesołe zabawy w maskach. Obrzęd miał zasięg ogólnosłowiański

Rugia to największa wyspa Niemiec położona w południowo-zachodniej części Bałtyku. W średniowieczu zamieszkiwali ją słowiańscy Ranowie , którzy w Arkonie posiadali ostatnie wielkie pogańskie sanktuarium -zniszczone ostatecznie w 1138 roku przez króla Danii Waldemara I.

Ibrahim Ibn Jakub był nie tylko podróżnikiem i kronikarzem, ale i kupcem oraz prawdopodobnie szpiegiem Maurów . O Słowianach pisał : " Słowianie są skorzy do zaczepki i gwałtowności i gdyby nie ich niezgoda wywołana mnogością rozwidleń ich gałęzi i podziałów na szczepy, żaden lud nie zdołałby im sprostać w sile." Kraj Mieszka :"jest (...) najrozleglejszy z ich (słowiańskich) krajów. Obfituje on w żywność, mięso, miód i rolę orną".

Rozryw albo złodziejska trawa w słowiańskim folklorze to magiczna roślina. Według tradycji rozryw ma magiczne właściwości, otwierające i odkrywające zamknięte i zablokowane rzeczy. Jednak legendy twierdzą, że jest bardzo trudny do rozpoznania, a w niektórych wersjach są w stanie go znaleźć tylko niektóre chtoniczne zwierzęta.

Tryzna to obrzęd pogrzebowy u dawnych Słowian. Przypominała nieco stypę, z tą różnicą, że poza wystawną ucztą i wspominaniem zmarłego urządzano również igrzyska na jego cześć, w skład których wchodziły gonitwy, zapasy i wesołe zabawy w maskach

Oskoła to staropolska nazwa soku brzozowego (Succus Betulae) o słodkawym smaku. Był to napój chłodzący i leczniczy stosowany na całej Słowiańszczyźnie. Otrzymuje się go przez głębokie (ale nie głębsze niż 4 cm) nacięcie pnia lub gałęzi brzozy wczesną wiosną.

Arkona, znajdująca się na wyspie Rugia została zdobyta 12 czerwca 1168 r przez duńskiego króla Waldemara I. Oblężeniem dowodził biskup Absalon, bliski doradca i wspópracownik króla. Ówczesne kroniki nie przekazują niestety imion obrońców Arkony, którzy bronili się przez ok. 4 tygodnie. Dopiero pożar wewnętrznych umocnień umożliwił wtargnięcie wojskom Absalona na teren Arkony. Po jej zdobyciu, spalono posąg Świętowita, a jego kamień ofiarny wmurowano w mur katolickiego kościoła w Altenkirchen. Zabito wszystkich zbrojnych, a resztę mieszkańców wzięto do niewoli.

Żerca, żyrzec, żyrzko, zwany także ofiarnik to nazwa kapłana w religii słowiańskiej, pozostająca w bliskim związku ze słowem żertwa (ofiara). Żercy zajmowali się składaniem ofiar i wyznaczaniem terminów świąt, a także rzucaniem losów, wróżeniem i kojarzeniem małżeństw (Swaćba). Stanowili elitę we wczesnosłowiańskim społeczeństwie.

Rodzanice opiekowały się kobietami ciężarnymi, zaś po urodzeniu dziecka pojawiały się przy kołysce, aby wyznaczać mu los na całe życie. Po chrystianizacji postacie rodzanic zastąpiono wyobrażeniem opiekuńczych aniołów, a nawet trzech Matek Boskich (Bogurodzica/Barbara, Paraskiewa, Anastazja).

Wodnik to demon opiekuńczy i władca śródlądowych zbiorników wodnych. Według wierzeń demony wodne lubiły zaczajać się na spragnionych lata ludzi, którzy nierozsądnie zażywają kąpieli przed nocą Kupały. Dopiero po tym święcie kąpiel w akwenach stawała się stosunkowo bezpieczna.