Persja - pytania

Nieśmiertelni to nazwa oddziału wojskowego. Według relacji Herodota, gwardia królów perskich z dynastii Achemenidów. Według Herodota, ich nazwa – Nieśmiertelni – pochodziła z faktu, iż gdy na skutek ran lub chorób ginął jakiś gwardzista, natychmiast kolejny zastępował go w szeregu (miało to mieć efekt psychologiczny – wydawało się, że żaden wojownik nie zginął). Była to jednostka licząca 10 000 żołnierzy) lub włóczników rekrutowanych wyłącznie z rdzennych Persów wysokiego rodu.

Sipar – tarcza stalowa o kolistym, rzadziej owalnym zarysie, typowa dla krajów wschodnich takich jakich Persja, Turcja lub Indie, gdzie występuje pod nazwą dhal. Tarcza ta miała swoje prototypy już w starożytności, zaczęła występować równolegle z kałkanem, z czasem całkowicie go wypierając. Średnicy 20-60 cm, wypukła z brzegami płaskimi lub zwiniętymi w wałek.

Legendarna królowa Massagetów Tomyris, związku pasterskich szczepów irańskich w Centralnej Azji. Obdarzona strategicznym talentem przywódczyni nomadów rozgromiła perskie wojska dowodzone przez Cyrusa II Wielkiego, największego zdobywcę w dziejach Persji. Herodot przypisuje jej zabicie własnymi rękami słynnego króla Cyrusa, który najechał podległe jej ziemie. Scena ta jest często przedstawiana w malarstwie.

Marco Polo w pamiętniku ze swojej podróży na Daleki Wschód (XIII wiek) łączy Trzech Magów z perskim miastem Sawe: „Jest w Persji miasto Saveh, z którego wyszli trzej Magowie, kiedy udali się, aby pokłon złożyć Jezusowi Chrystusowi

Ormuzd lub Ahura Mazda (dosł. Pan Mądry, Pan Wszystkowiedzący) – najwyższe bóstwo w religiach irańskich: mazdaizmie i zaratusztrianizmie. Bóg stworzyciel, walczący stale ze Złym Duchem Arymanem. Stwórca świata i ładu w kosmosie i praw nim rządzących, uosobienie ładu i absolutnej mądrości. Jego symbolem jest oczyszczający ogień. Wyobrażany był w postaci uskrzydlonej tarczy słonecznej.

Dywan Pazyryk to najstarszy znany zachowany dywan na świecie, prawdopodobnie wytworzony na terenach pozostających pod wpływem starożytnej Persji w III wieku p.n.e. Znajduje się w Państwowym Muzeum Ermitażu w Sankt Petersburgu w Rosji.

Cynk, cynki instrument dęty ustnikowy, najczęściej zaliczany do instrumentów dętych blaszanych (ze względu na sposób powstawania dźwięku), wykonany z drewna obciągniętego skórą, kości słoniowej lub metalu. Wywodzi się z Persji.

Mantykora lub Mantikora to legendarny, mityczny potwór podobny do Sfinksa oraz chimery. Wyobrażana jest jako lew z głową człowieka, skrzydłami smoka lub nietoperza oraz ogonem skorpiona. Według legend ogon mantykory zawierać miał silną truciznę, która zabijała w kilka chwil. Mantykora pochodzi z Persji, gdzie jej nazwa (Martyaxwar) oznaczała „jedzący ludzi” (martya – „człowiek” oraz xwar – „jeść”). Persowie wymyślili to stworzenie, aby nastraszyć kupców próbujących użyć ich starego szlaku handlowego.

Szahname "Księga królewska" to perski epos narodowy autorstwa poety Ferdousiego (940 – 1020 albo 1025), opowiadający tradycyjną historię Iranu od stworzenia świata do upadku dynastii Sasanidów. Szahname jest przede wszystkim historią wojen i rycerskich czynów. Zawiera w sobie także historie miłosne, dlatego Ferdousi uchodzi za twórcę perskiej epiki heroicznej jaki i prekursora epiki romantycznej.

Dywan Baharestan znany również "Wiosenny ogród", był dużym, późno- sasańskim dywanem królewskim, który znany jest z historycznych relacji. Najprawdopodobniej pokrywał podłogę wielkiej sali audiencyjnej palacu Taq Kasra w sasańskiej stolicy Ktezyfon . Dywan miał 27 m dhługości i 27 m szerokości. Tkany z jedwabiu, złota, srebra i rzadkich kamieni dywan przedstawiał wspaniały ogród podobny do raju. Kiedy Ktezyfon wpadł w ręce Arabów w roku 637, dywan wysłano do Medyny . Tam dywan został pocięty na małe fragmenty i podzielony między Arabów.