Pytania o Słońcu

George Richard Isaak (ur. 7 marca 1933 w Pilicy, Polska, zm. 5 czerwca 2005 w Birmingham, Anglia) – polsko-australijski fizyk i astronom (spektroskopia astronomiczna), jeden z pionierów asterosejsmologii, heliosejsmologii, związany z University of Birmingham.

Rok galaktyczny – okres, w ciągu którego Słońce obiega środek Drogi Mlecznej. Rok galaktyczny trwa około 225-250 milionów lat, a prędkość liniowa Słońca w tym ruchu wynosi ok. 220 km/s. Ziemia obiega Słońce w nieco ponad 365 dni, ale naszej gwieździe pełny obieg wokół centrum Drogi Mlecznej zajmuje ponad 250 mln razy dłużej. Licząc w latach galaktycznych, Ziemia miałaby dopiero jakieś... 16 lat. Co to jest rok galaktyczny?Istnieje jednak również pojęcie takie, jak rok galaktyczny. Jednocześnie bowiem z ruchem obiegowym Ziemi wokół Słońca, również nasza gwiazda obiega pewien środek masy.

Słońce ma średnicę około 1 392 684 km, około 109 razy większą niż Ziemia, a jego masa (1,989 ×1030 kg, około 333 tysięcy razy większa niż masa Ziemi (M⊕)) stanowi około 99,86% całkowitej masy Układu Słonecznego. Słońce uformowało się około 4,567 mld lat temu[9] na skutek zapadania grawitacyjnego obszaru w dużym obłoku molekularnym.

Aby fotony dotarły z jądra Słońca na jego powierzchnię i mogły opuścić gwiazdę, musi minąć ok. 100 tysięcy lat. Z kolei z samej powierzchni Słońca światło dociera do Ziem w niewiele ponad 8 minut.

Peryhelium wyraz pochodzenia greckiego, od gr. peri „przy” i helios „Słońce”) – punkt na orbicie ciała niebieskiego obiegającego Słońce, znajdujący się w miejscu największego zbliżenia (perycentrum) obu ciał. Przeciwieństwem peryhelium jest aphelium. Przechodząc przez peryhelium Ziemia znajduje się w odległości 147,1 mln km (0,9833 au) od Słońca, tj. 2,5 mln km bliżej niż średnia odległość pomiędzy tymi ciałami.

Plama słoneczna widoczny ciemniejszy obszar na powierzchni Słońca (fotosfera), którego cechami są temperatura niższa niż temperatura otoczenia i silne pole magnetyczne (kilka tesli). Mimo jasności (temperatura ok. 4000-5000 K) kontrast z otoczeniem o temperaturze ok. 6000 kelwinów powoduje, że plamy słoneczne wydają się mieć kolor czarny.

Liczba Wolfa – metoda określania liczby plam słonecznych w zależności od liczby grup plam, opracowana w 1849 roku przez szwajcarskiego astronoma i matematyka Rudolfa Wolfa. Liczbę tą stosuje się do opisu aktywności słonecznej. Nazwa liczby Wolfa pochodzi od nazwiska twórcy równania.

Zegar słoneczny – zegar, który odmierza czas na podstawie zmiany pozycji Słońca, najczęściej wyrażony jako lokalny prawdziwy czas słoneczny. Jego działanie polega na wskazaniu odpowiedniej podziałki za pomocą cienia, rzucanego przez nieruchomą wskazówkę na skalę czasu.

Jądro – wewnętrzna część gwiazdy (np. Słońca). Zajmuje 20–25% promienia słonecznego.

Wiatr słoneczny – strumień plazmy wypływający ze Słońca, składający się przede wszystkim z protonów. Ruch cząstek deformowany jest przez pole magnetyczne przede wszystkim samego Słońca oraz wiatr z pobliskich gwiazd, w wyniku czego nie jest zachowana symetria sferyczna wypływu (przestrzeń „wypełniana” wiatrem słonecznym nie jest kulą).