Tatarzy - pytania

Złota Orda (również Chanat Kipczacki) to historyczne państwo mongolskie, założone ok. 1240 r. w zachodniej części imperium Czyngis-chana przez jego wnuka Batu-chana, ze stolicą w Saraj Batu. Po podbojach, w największym zasięgu Złota Orda obejmowała terytoria na zachód od Irtyszu do gór Kaukazu, Morza Czarnego i dorzecza Wołgi i Kamy. W 1375 r zostało podbite przez Timura Chromego.

Czambuł to specjalnie wydzielony oddział Tatarów, którego zadaniem było – w oderwaniu od sił głównych – dokonywanie zagonu w głębi terytorium nieprzyjaciela celem zdezorganizowania zaplecza i odwrócenia uwagi od działań własnych sił głównych, a także zagarnięcia zdobyczy, przede wszystkim jasyru. Pojęciem tym określa się przede wszystkim oddziały Tatarów ordy krymskiej i budziackiej. Zwrot potępiać w czambuł, zapisany po raz pierwszy w Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, znaczy 'potępiać w całości, bez wyjątku, szybko i kategorycznie'.

20 marca 1241 roku oddziały zwiadowcze wojsk mongolskich dotarły do Raciborza i zaczęły przeprawę na lewy brzeg Odry. Zadanie miały utrudnione, gdyż okoliczna ludność zniszczyła mosty na rzece. Książę opolsko-raciborski Mieszko II Otyły na czele silnego oddziału wykorzystał sytuację i zaatakował przeprawiających się Mongołów zadając im dotkliwą klęskę.

Bitwa na Kulikowym Polu była rozstrzygającym starciem, trwającej od 1375 roku, wojny Dymitra Dońskiego z Mamajem – faktycznym przywódcą zachodniej części Złotej Ordy, nazywanej Ordą Dońską lub Ordą Mamaja. Po tej właśnie, rozegranej nad Donem bitwie, zyskuje przydomek Doński. Według legendy Dymitr zabrał ze sobą w bój ikonę przedstawiającą zaśnięcie Matki Bożej, co pomogło mu w zwycięstwie.

Stoczona w ramach toczonej w latach 1431-1435 wojny Zakonu z Polską i Litwą bitwa była w dużej mierze bratobójczym starciem stronnictw litewskich. Sprzymierzony z należącymi do Krzyżaków Kawalerami Mieczowymi najmłodszy brat Jagiełły, Świdrygiełło wspomagany dodatkowo przez Tatarów próbował dzięki nim przejąć władzę na Litwie.

W Rosji mieszka około 6 milionów osób mówiących po tatarsku - głównie w Republice Tatarstanu, gdzie jest to język urzędowy na równi z rosyjskim. Jest to język Tatarów Wołżańskich - nie należy go mylić z językiem Tatarów Krymskich, z którym jest spokrewniony, ale nie wzajemnie zrozumiały.