Teoria literatury - pytania

Biblia zawiera 1189 rozdziałów, 31102 wersety i ponad milion słów, a najczęściej pojawia się słowo „Pan”. Werset (łac. versus – wiersz) – specyficzna metoda segmentacji tekstu w utworze, którego szczególny charakter odbioru polega na przywiązywaniu uwagi, w dużym stopniu niezależnej, do każdego z jego krótkich fragmentów obejmujących jedno lub najwyżej kilka zdań. Podział na wersety występuje szczególnie często w obszernych utworach o treści religijnej (np. Koran, Biblia),

Wilk stepowy – powieść egzystencjalna Hermanna Hessego z 1927, współcześnie zyskująca miano najsłynniejszego dzieła tego pisarza i jednej z najbardziej znaczących powieści XX wieku. Treścią utworu są rozterki duchowe samotnika, Harry’ego Hallera (nazywanego metaforycznie „wilkiem stepowym”), prawdopodobnie alter ego samego autora.

Oniryzm (grec. oneiros - senny „marzenie senne”) – konwencja literacka, polegająca na ukazaniu rzeczywistości na kształt snu, marzenia sennego, czasem koszmaru. Zwykle dzieło ma wtedy charakter irracjonalny, absurdalny, sprzeczny z zasadami prawdopodobieństwa.

Epigonizm - epigon (z łac. epigonus – pogrobowiec) – nietwórcze, bierne naśladowanie dawniejszych wzorców kulturalnych, intelektualnych i artystycznych, połączone z ich konwencjonalizacją – szczególnie w sytuacji, gdy wzorce te zostały zakwestionowane lub przezwyciężone. Epigonizm występuje zwłaszcza na przełomie epok literackich, gdy zjawiska nowatorskie współistnieją z dawnymi.

Zasada trzech jedności dotyczyła: miejsca (nie przenosiła się poza jeden plan), czasu (doba) i akcji (jednowątkowa). Natomiast nie dotyczyła np: liczby aktorów, scen aktorów.