Pytania o tkaninach

Fil à fil tkanina wełniana z przędzy czesankowej o splocie skośnym i charakterystycznym deseniu, powstałym przez różnicę w kolorze parzystych i nieparzystych nici wątku i osnowy.

Tafta (fran. taffetas z wł. taffeta z per. tãfta - tkane, plecione, tkanina) – gęsta i sztywna tkanina wykonana z naturalnego jedwabiu, szeleszcząca i mieniąca się dwoma kolorami przy poruszaniu. Wykorzystywana najczęściej w sukniach wieczorowych i balowych.

Dywetyna rodzaj wełnianej tkaniny imitującej aksamit, o splocie satynowym albo skośnym krzyżykowym. Tkanina ta posiada charakterystyczną grubą, krótką okrywą z przędzy czesankowej, która jest luźna w osnowie.

Dekatyzacja – poddawanie zawierającej włókna naturalne tkaniny lub dzianiny kolejno działaniu gorącej (ok. 60 °C) wody, pary wodnej i zimnej wody, mające doprowadzić do wykurczenia się włókien w kontrolowanych warunkach i stabilizacji ich wymiarów.

Nazwa adamaszek pochodzi od miasta Damaszek w Syrii. Adamaszek – tkanina żakardowa, dwustronna, najczęściej jedwabna, zwykle jednobarwna, z wzorem matowym na błyszczącym tle (lub odwrotnie), uzyskiwanym przez odpowiednie dobranie splotów tkackich, najczęściej atłasowych i skośnych.

Nazwa pochodzi od miasta Mosul, ale w rzeczywistości muślin pochodzi z Dhaki. Cienka tkanina jedwabna, bawełniana, wełniana.

Merceryzacja – sanforyzacja poddawanie przędzy lub tkanin bawełnianych działaniu roztworu wodorotlenku sodu (ługu sodowego). Włókno bawełniane zostaje pozbawione matowego naskórka.

Jako miejsce pochodzenia moheru - wełny kóz angorskich - podawany jest Tybet. Produkcja moheru znana była w Azji Mniejszej. Tkaniny z moheru były bardzo drogie, dlatego przez wiele wieków próbowano sprowadzić kozy angorskie do Szwecji, Wenecji, Niemiec oraz Anglii, jednak bez sukcesu. Dopiero w latach 30. XIX wieku udało się zaprowadzić hodowlę kóz angorskich w Afryce Południowej, która do dziś pozostała ważnym producentem moheru. Inni wielcy producenci to Turcja, Australia, Stany Zjednoczone (stan Teksas).

Motowidło - przyrząd służący do odmierzania i zwijania w motki nici lub przędzy. Składa się z centralnego pręta, z poprzeczkami na każdym z jego końców, obróconymi względem siebie o kąt 90 stopni. Centralny pręt jest zwykle rzeźbiony, aby ułatwić chwytność i operowanie narzędziem.

Mereżka – technika haftu ażurowego, polegająca na tym, że wysnuwa się nitki z tkaniny zawsze w jednym kierunku. Przed wycięciem nitek należy dokładnie obrębić brzegi z obu stron okrętką. Brzegi mereżki, gdzie nitki nie będą wycinane, obszywa się różnymi ściegami powodującymi podzielenie nitek na pęczki. Ściegi używane do obrzucania brzegów mereżki to: ażurek ściągany, piłeczka, ścieg obrębkowy.