Władcy elekcyjni I Rzeczypospolitej - pytania

August II Mocny ur. 12 maja 1670 w Dreźnie z dynastii Wettinów. Jego przydomek jest zazwyczaj wiązany z jego nieprzeciętną siłą, dzięki której potrafił podobno zginać podkowy gołymi rękoma. Był synem elektora Saksonii Jana Jerzego III Wettyna i Anny Zofii Oldenburg.

Królami Polski byli dwaj synowie Zygmunta III Wazy: Władysław IV i Jan II Kazimierz. Władysław IV Waza był również tytularnym królem Szwecji i carem Rosji. Z kolei Jan II Kazimierz był tytularnym królem Szwecji do 1660 r. Król miał też 5 innych synów, z których jeden był kardynałem, jeden biskupem i księciem kilku domen.

Jan III Sobieski był królem Polski przez dwadzieścia dwa lata. Był osobą bardzo dobrze wykształconą, posługującą się kilkoma językami obcymi, dla którego nauka, sztuka i szeroko pojęta kultura były niezmiernie istotne. W historii Europy zapisał się na stałe jako pogromca islamu, bohater odsieczy wiedeńskiej - "Lew Lechistanu".

Jan III Sobieski herbu Janina (ur. 17 sierpnia 1629 w Olesku, zm. 17 czerwca 1696 w Wilanowie) – król Polski od 1674, hetman wielki koronny od 1668, hetman polny koronny od 1666, marszałek wielki koronny od 1665, chorąży wielki koronny. Wcielony do armii szwedzkiej, maszerował z nią do Prus, potem pod Gołąb i Jarosław. Uczestniczył ponadto w buntowaniu armii i przeciąganiu jej na stronę Szwedów.

Jan II Kazimierz Waza (ur. 22 marca 1609 w Krakowie, zm. 16 grudnia 1672 w Nevers) – król Polski i wielki książę litewski w latach 1648–1668, tytularny król Szwecji do 1660 z dynastii Wazów, kardynał w latach 1646–1648.

5 lutego 1766 król doznał rozległych poparzeń, gdy jego strój zapalił się od iskry z kominka. Po długiej agonii zmarł 23 lutego w wieku 88 lat i 4 miesięcy. Był najdłużej żyjącym królem Polski. Został pochowany w kościele Notre-Dame de Bon Secours w Nancy.