Krucjata norweska to zbrojna wyprawa na czele z królem Sigurdem I, mająca na celu pomoc niedawno powstałym państwom krzyżowców w Palestynie w ich walce z muzułmanami. Trwała od 1107 do 1110. Norweski władca był pierwszym europejskim monarchą, który osobiście stanął na czele krucjaty do Ziemi Świętej. Jej organizacja i sposób transportu był bardzo podobny do licznych wypraw wikingów. W trakcie wyprawy krzyżowcy zdobyli Sydon.