Najlepsze ciekawostki o uzbro­je­niu

Wał Zachodni, często nazywany przez aliantów Linią Zygfryda, to umocnienia na granicy francusko-niemieckiej, wybudowane dla ochrony przed atakiem Francji na III Rzeszę podczas kampanii wrześniowej. Jego skuteczność sprawdzona została dopiero w 1944 roku. Dłuższy od Linii Maginota osiągał łączną długość do 630 km.

Pocisk, który ma większą średnicę od przewodu lufy. Taki pocisk ładuje się od wylotu lufy jak np. w RPG-7.

Rozczarowanie. Główną słabością kaitenów była bardzo ograniczona maksymalna głębokość zanurzenia, która z kolei ograniczała głębokość zanurzenia uzbrojonego w nie okrętu podwodnego. W efekcie łodzie wyposażone w kaiteny okazały się mało skuteczne - utracono ich osiem, podczas gdy same zatopiły jedynie dwa okręty.

Torped. W ostatnim okresie drugiej wojny światowej, Japończycy używali Kaitenów, żywych torped. Pierwsze z nich były zaprojektowane tak, by pilot mógł wyskoczyć po skierowaniu torpedy w kierunku celu - jednak w praktyce okazało się to mało wykonalne i późniejsze modele nie posiadały tej możliwości. Kaiten mógł po wystrzeleniu pływać kilka godzin, wielokrotnie ponawiając atak w przypadku chybienia.

Japonia. Niemieckie Me 163 to pierwsze wprowadzone do masowej produkcji samoloty z napędem rakietowym. Japońska MXY-7 Ohka była latającą bombą przeznaczoną do samobójczych ataków Kamikaze. Wyprodukowano ich około 850 sztuk. Podczas walk latające bomby rakietowe uszkodziły lub zatopiły jedynie siedem okrętów USA.

Nie potrzebuje tlenu. Reaktor jądrowy ma szereg zalet, ale dla łodzi podwodnej najważniejsze jest to, że nie wymaga tlenu do spalania paliwa. Dzięki temu atomowa łódź podwodna może operować na dużej głębokości przez dowolnie długi czas, ograniczony jedynie wytrzymałością załogi. Reaktor wytwarza energię nie tylko do napędu, ale także i do zasilania wszystkich innych systemów łodzi.

W Japonii. Shinyo były japońskimi jednoosobowymi łodziami przeznaczonymi do ataków samobójczych na okręty wroga, osiągającymi prędkość 30 węzłów (56 km/h). Zostały one opracowane pod koniec wojny z myślą o odparciu oczekiwanej inwazji na Wyspy Japońskie. Około 6,200 Shinyo zostało rozlokowanych wzdłuż japońskiego wybrzeża, jednak nigdy nie zostały użyte. Pojedyncze sztuki wypróbowano w walkach na Filipinach i Okinawie, gdzie okazały się skuteczne przeciwko mniejszym jednostkom pomocniczym.

Kapalin to hełm otwarty o dzwonie otoczonym szerokim, nachylonym w dół rondem; kształtem przypominał stalowy kapelusz (stąd nazwa). Był to najpopularniejszy i najtańszy hełm od XIII do XV wieku, powszechnie używany przez polskie rycerstwo w czasie bitwy pod Grunwaldem. Z hełmu tego wykształcił się w XVI w. morion noszony przez konkwistadorów oraz brytyjski hełm Brodiego z I wojny światowej.