10 najtrudniejszych zagadek o at­mos­fe­rze

Gloria – zjawisko optyczne polegające na wystąpieniu barwnych pierścieni wokół cienia obserwatora widocznego na tle chmur lub mgły, przy czym niebieski pierścień ma mniejszą średnicę od czerwonego. Gloria powstaje na skutek dyfrakcji (ugięcia fal).

Zorza polarna – zjawisko świetlne obserwowane w górnej atmosferze w pobliżu biegunów magnetycznych planety, która ma silne pole magnetyczne. Na Ziemi występuje w termosferze - najwyższej i najbardziej rozrzedzonej warstwie atmosfery - na wysokościach od 85-800km.

Argon stanowi 0,934% objętości i 1.28% masy ziemskiej atmosfery. Jego większość stanowi izotop Ar-40 będący wynikiem rozpadu nietrwałych izotopów innych pierwiastów, głównie Potasu-40.

Efekt rzucania cienia przez Ziemię na atmosferę, mimo iż jest dość często widoczny na niebie często pozostaje nierozpoznany. Jeśli warunki pogodowe i położenie obserwatora zapewniają dobrą widoczność horyzontu, cień Ziemi przedstawione jest jako ciemnoniebieskie lub szaroniebieskie pasmo.

Pas Wenus powstaje po przeciwnej stronie nieba niż wschodzące lub zachodzące Słońce. Nazwa zjawiska związana jest z rzymską boginią Wenus. Kojarzone jest ono z pasem, jaki bogini miłości zakłada co wieczór, aby ludzie nie mogli przyglądać się jej boskiej nagości. Nie istnieje ostra granica oddzielająca cień Ziemi od Pasa Wenus. Występuje ciągłe przejście z jednego koloru w drugi. Pas Wenus pozostaje widoczny nawet po zachodzie Słońca i przed jego wschodem.

Pomiary sondy New Horizons pozwoliły odkryć w atmosferze Plutona wielowarstwową mgłę, która przykrywa całość globu i sięga do wysokości 200 km nad jej powierzchnią – najlepsze uzyskane zdjęcia ukazują w niej około 20 warstw. Mgła składa się z cząsteczek nielotnych związków, które powstają z gazów atmosferycznych pod wpływem promieniowania kosmicznego.

Kwasoród to dosłowne tłumaczenie grecko-łacińskiego słowa "oxygenium" czyli nazwy tlenu, zaproponowane przez Jędrzeja Śniadeckiego. Do czasu upowszechnienia się propozycji Jana Oczapowskiego - "tlen" od czasownika tlić - była to pierwsza, polska nazwa pierwiastka.

Najczęściej halo ma rozmiar kątowy 22° i powstaje przez załamanie na powierzchniach kryształów sześciokątnych. W atmosferze polarnej możliwe są okręgi halo o innych promieniach lub zjawiska o bardziej złożonych kształtach.

Cirrostratus składa się głównie z bardzo drobnych kryształków lodu, które nie skraplają się. Rozproszone na dużej połaci nieba mogą dawać ciekawy efekt halo poprzez padanie nań promieni słonecznych lub odbitych promieni przez księżyc.

Duszki to wyładowania elektryczne o szerokości nawet od 50 do 100 kilometrów, występujące w Jonosferze na wys. od 40 do 90 km nad powierzchnia ziemi. Ich objętość może przekraczać 10 tysięcy kilometrów sześciennych. Z wyglądu przypominają meduzy, marchewki czy kolumny. Od 1886 duszki były opisywane w literaturze naukowej, ale pierwszy dowód ich istnienia - zdjęcie - powstało dopiero w 1989 roku.