For­ty­fi­ka­cje najtrudniejsze zagadki

Fortyfikacje Carcassonne to średniowieczny zespół architektoniczno-urbanistyczny w Carcassonne we Francji na prawym brzegu rzeki Aude. To średniowieczne warowne miasto otaczają słynne mury pochodzące z okresu gallo-romańskiego. Carcassonne stało się słynne dzięki roli jaką odegrało w trakcie krucjaty przeciw albigensom (katarom), gdy miasto stało się ich warownią i zostało zdobyte w 1209 r.

Forty te zostały zobudowane w estuarium (ujściu) Tamizy w roku 1942 według projektu Guya Maunsella. Miały stanowić wysunięte przed Londyn punkty obrony przeciwlotniczej. Każdy fort składa się z siedmiu wież i łączących je chodników.

Choć zważywszy na rozmiary trudno niejednokrotnie w to uwierzyć. Gdanisko było właściwie powiększonym wykuszem i pełniło role toaletowe. Usytuowanie miało służyć odprowadzaniu wszelkich nieczystości do fosy zamkowej.

Wał Zachodni, często nazywany przez aliantów Linią Zygfryda, to umocnienia na granicy francusko-niemieckiej, wybudowane dla ochrony przed atakiem Francji na III Rzeszę podczas kampanii wrześniowej. Jego skuteczność sprawdzona została dopiero w 1944 roku. Dłuższy od Linii Maginota osiągał łączną długość do 630 km.

Mur Hadriana ( łac. Vallum Aelium) zwany także Murem Piktów był fortyfikacją w rzymskiej prowincji Britannia. Budowę rozpoczęto w roku 122 za panowania cesarza Hadriana . Biegł od brzegów rzeki Tyne w pobliżu Morza Północnego do Solway Firth na Morzu Irlandzkim i był północną granicą Imperium Rzymskiego. Mur Hadriana liczył 80 mil rzymskich lub 117,5 km, a jego szerokość i wysokość zmieniały się w zależności od materiałów budowlanych dostępnych w pobliżu.

Wieża oblężnicza związana mocno z belek, ma sterczący z boku taran w kształcie baraniego łba, do niszczenia murów z wielką siłą. Na różnych piętrach stają łucznicy, oszczepnicy i rycerze. Całość ruchoma na kołach, pozwalających przesuwać ją wzdłuż murów.

Wykusz – forma architektoniczna wzorowana na budownictwie Bliskiego Wschodu (architektura islamu), stanowiąca wystający z lica elewacji fragment budynku poszerzający przylegające wnętrze, nadwieszony powyżej parteru na wysokości jednej lub kilku kondygnacji.

Generał George Washington uważał, że West Point był najważniejszą pozycją obronną na całym kontynencie północnoamerykańskim. Miejsce na konstrukcję fortu zostało wybrane przez Washingtona, a fortyfikacje zostały zaprojektowane przez Tadeusza Kościuszkę w 1778 roku. Thomas Jefferson, prezydent St. Zjednoczonych otworzył tam akademię wojskową 4 lipca 1802 roku.

Zęby smoka (ang. dragon's teeth) - nazwa fortyfikacji używanej w czasie II wojny światowej jako bariera przeciwczołgowa. Tworzyły ją żelbetowe bryły, o kształcie ostrosłupa ściętego wysokie na 90–120 centymetrów, na których zawisał czołg stając się łatwym celem. Budowle te łączone były z innymi przeszkodami, jak na przykład rowami przeciwczołgowymi. Miały spowolnić czołgi przeciwnika i były powszechnie używane na frontach II wojny światowej.