10 najtrudniejszych zagadek o ko­mu­ni­stach

Grigorij Sokolnikow (1888 - 1939) - przyłączył się do bolszewików w 1905 roku, za co został zesłany na Syberię w 1907 roku, skąd w 1909 zbiegł za granicę. W 1914 ukończył studia prawnicze na Sorbonie, uzyskał doktorat nauk ekonomicznych. Znał biegle aż 6 języków. Po rewolucji lutowej i obaleniu caratu wrócił do Rosji. W 1918 został wybrany na przewodniczącego delegacji ZSRR w negocjacjach z Państwami Centralnymi, zakończonymi podpisaniem układu pokojowego w Brześciu Litewskim. W styczniu został 1937 oskarżony w procesie pokazowym wraz z Jurijem Piatakowem i Karolem Radkiem (proces siedemnastu)

W 1913 r. ze względu na zły stan zdrowia swój i żony Włodzimierz Lenin musiał opuścić Kraków, w którym przebywał dotychczas, i wyjechać na wieś. Słysząc o majestacie Tatr od jednego z rektorów Uniwersytetu Jagiellońskiego postanowił wybrać się na Podhale i zobaczyć góry na własne oczy. Wraz z żoną, Nadieżdą Krupską, zamieszkał w Białym Dunajcu, w pensjonacie Teresy Skupień. Podczas pobytu wziął udział w wielu wyprawach w góry, dzięki którym wprost rozkochał się we wspinaczce górskiej. Wieś opuścił rok później, gdy jego żona zaczęła wymagać operacji tarczycy.

Pol Pot (1925-1998), właściwie: Saloth Sar, znany także pod pseudonimami Brat Numer Jeden oraz Wujek Sekretarz to dyktator Kambodży w latach 1975-1979 i przywódca Czerwonych Khmerów. Zdaniem wielu badaczy oraz środowisk opiniotwórczych twórca najskrajniejszej formy totalitaryzmu w całej historii ludzkości. Z zawodu był nauczycielem.

Nikołaj Iwanowicz Jeżow – szef NKWD w latach 1936–1938. Jego nazwisko stało się synonimem stalinowskiego terroru („jeżowszczyzna”). Ze względu na okrucieństwo i niski wzrost (153 cm) otrzymał przydomek „krwawy karzeł”. Kiedy Stalin uznał, że należy ograniczyć terror, Jeżow zaczął z wolna tracić wpływy. 8 grudnia 1938 r. na stanowisku szefa NKWD zastąpił go Ławrientij Beria. W tajnym procesie skazano go na śmierć przez rozstrzelanie za do rzekomy udział w spisku mającym na celu zabicie Stalina i całego bolszewickiego przywództwa.

Pseudonimu Fernando Sacamuelas używał Che Guevara, argentyński rewolucjonista, pisarz i lekarz, urodzony 14 czerwca 1928 r. W latach 50. był jednym z przywódców rewolucji kubańskiej.

W roku 1944 Picasso wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej (mieszkał we Francji), brał udział w międzynarodowej konferencji pokojowej w Polsce, a w 1950 otrzymał Nagrodę Pokojową im. Stalina od rządu ZSRR. Jednak po tym, jak politbiuro skrytykowało jego portret Stalina jako zbyt mało realistyczny, polityczny zapał Picassa osłabł. Pozostał jednak lojalnym członkiem partii aż do śmierci.

W czasach przed rewolucją rosyjscy komuniści często zdobywali środki pieniężne poprzez napady i porwania dla okupu. Szczególnie owocny okazał się dla nich napad na bank w Tiflisie, w którym brał udział Stalin (nie odgrywając znaczącej roli). W trakcie napadu zginęło 40 osób, a zrabowano 341,000 rubli (o wartości mniej więcej 3,5 miliona dzisiejszych dolarów USA).

Najdłuższe przemówienie w historii Fidela Castro z 1960 roku na forum ONZ – zadecydowały o losach świata. Przywódca Kuby wygłosił 4,5–godzinne przemówienie, podczas którego atakował amerykański imperializm i stwierdził, że gdyby Kennedy nie był milionerem, analfabetą i ignorantem, zrozumiałby, że nie da się zbuntować przeciwko chłopom. To przemówienie jest odnotowane w księdze rekordów Guinnessa jako najdłuższe. Niektórzy Kubańczycy twierdzą jednak, że Fidelowi Castro zdarzało się przemawiać nawet 14 godzin.

Dzierżyński urodził się w roku 1877 w Oziembłowie, majątku ziemskim położonym wówczas na terenie Guberni Wileńskiej. Dziś jest to teren Białorusi, a w majątku, którego nazwę na cześć "Krwawego Feliksa" zmieniono na Dzierżynowo, urządono poświęcone mu muzemu. W roku 2004 dworek został odnowiony i uzyskał status historyczno-kulturalnego zabytku Białorusi. W ponownym otwarciu uczestniczył Aleksandr Łukaszenka.

Feliks Dzierżyński symbol terroru w rewolucyjnej i porewolucyjnej Rosji, zyskał przez to miano Żelazny Feliks, Krwawy Feliks i Czerwony Kat. Uważany za jednego z twórców państwa radzieckiego. Brat prof. Władysława Dzierżyńskiego, neurologa i psychiatry.