Ło­wiec­two najtrudniejsze zagadki

kwiatek – biała sierść na końcu ogona lisa. Historycznie język (gwara) myśliwych w Polsce sięga czasów najstarszych dziejów piśmiennictwa polskiego, zapewne tradycją sięgającą czasów wcześniejszych.

Iskarze, tropiciele śladów z XIII wieku, iskali, czyli poszukiwali w lasach miejsc pobytu zwierząt dla potrzeb łowieckich panów, którym służyli. Tego typu działalność mogła być specjalizacją łowców, psiarzy książęcych czy biskupich.

Zamieszkuje strefę lasów iglastych północnej i środkowej Eurazji, od Europy Zachodniej i Wielkiej Brytanii po Wschodnią Syberię. Jego zasięg ograniczony jest występowaniem lasów, które od północy przechodzą w tundrę, a od południa w stepy. Cietrzew na swoim areale, głównie w Europie Zachodniej i Środkowej, przez ostatnie dekady powoli ustępuje, czemu sprzyja człowiek, którego działalność przetwarza jego naturalne biotopy w mniej dla niego odpowiednie. To ptak osiadły - nie odbywa wędrówek.

Nazimek to młody zając urodzony jesienią.

Patrochy – niejadalne wnętrzności zwierząt łownych (upolowanej zwierzyny), tj. żołądek, jelita, układ moczowo-płciowy, wydobywane w procesie patroszenia.

Święty Hubert jest uznawany, aż po czasy współczesne, za jednego z najbardziej znanych i najbardziej ludowych świętych. Znany jest on jako chrześcijański patron myśliwych i polowań.

Klępa – w gwarze myśliwskiej samica łosia, różni się od samca (byka) brakiem poroża i mniejszymi wymiarami.

W jednym naboju widocznym na zdjęciu mieści się wiele małych kuleczek śrutu, dzięki czemu strzelba ma szerokie pole rażenia. Podczas pierwszej wojny światowej armia amerykańska wprowadziła strzelby do walk w okopach, co oburzyło Niemców.