Chrześcijaństwo starożytne - pytania

Edykt mediolański (łac. Edictum Mediolanense) – edykt ogłoszony wspólnie przez cesarza zachodniej części Imperium Rzymskiego Konstantyna Wielkiego oraz cesarza wschodniej części Licyniusza w 313 roku w Mediolanie. Zaprowadzał wolność wyznania wiary w Cesarstwie Rzymskim.

Arcosolium - miejsce wywyższone) – rodzaj grobu spotykany w okresie wczesnego chrześcijaństwa. Grób miał formę niszy z łukowym obramowaniem. Nisze wykuwano w katakumbach, umieszczano w przedsionkach cel lub portykach bazylik. Płyta nagrobna umieszczana była w pozycji poziomej. Powstała w III wieku, a rozpowszechniła w IV wieku.

Zawory znajdują się w południowo-zachodniej Polsce, w północnej części Gór Stołowych w Sudetach Środkowych w paśmie Zaworów na zachodnim zboczu góry Róg na wysokości 575 m n.p.m. w odległości 1,5 km od Chełmska Śląskiego. Domek pustelnika z 1818 r. mieeści się przed kaplicą św. Anny w Zaworach.

Zakupiono za nie tzw. Pole Garncarza, by na nim grzebać cudzoziemców. Drugi tekst autorstwa ewangelisty Łukasza, ucznia apostoła Pawła, precyzuje nazwę – Hakeldamach w tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia – podaje, iż to sam Judasz kupił pole: Za pieniądze, niegodziwie zdobyte, nabył ziemię i spadłszy głową na dół, pękł na pół i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności.

Septuaginta (z łac. siedemdziesiąt; oznaczana rzymską liczbą LXX oznaczającą 70, w wydaniach krytycznych. Pierwsze tłumaczenie Starego Testamentu z hebrajskiego i aramejskiego na grekę. Nazwa pochodzi od liczby 70 tłumaczy , którzy mieli brać udział w pracach nad przekładem Tory.