Sztuka sepulkralna - pytania

Mastaba (arab. ława) – mały rodzaj grobowca spotykanego w starożytnym Egipcie, mającego kształt ściętego ostrosłupa na prostokątnym planie. Mastaba składa się z murowanej części nadziemnej oraz podziemnej komory grobowej, połączonych pionowym szybem, który po pogrzebie zasypywano i maskowano. Mastaby stawiano już w XXXI wieku p.n.e. dla władców z I i II dynastii.

Nagrobek – Sepulcrum, trwałe oznaczenie miejsca pochówku ciała lub prochów osób, rzadziej zwierząt, w postaci kompozycji architektonicznej. Mają na celu zachować pamięć o osobie zmarłej. Monumentalne budowle zwane są grobowcami.

Arcosolium - miejsce wywyższone) – rodzaj grobu spotykany w okresie wczesnego chrześcijaństwa. Grób miał formę niszy z łukowym obramowaniem. Nisze wykuwano w katakumbach, umieszczano w przedsionkach cel lub portykach bazylik. Płyta nagrobna umieszczana była w pozycji poziomej. Powstała w III wieku, a rozpowszechniła w IV wieku.

Serdab Serdab – jest to niewielka komora wewnątrz mastaby lub piramidy, w której ustawiony był posąg zmarłego. Serdaby były całkowicie odizolowane od reszty pomieszczeń, a jedynie wąska szpara w murze służyła do przenikania dymów z kadzidełek rytualnych i umożliwiała obejrzenie posągu.