Fortyfikacje - pytania

Wieża oblężnicza związana mocno z belek, ma sterczący z boku taran w kształcie baraniego łba, do niszczenia murów z wielką siłą. Na różnych piętrach stają łucznicy, oszczepnicy i rycerze. Całość ruchoma na kołach, pozwalających przesuwać ją wzdłuż murów.

Zęby smoka (ang. dragon's teeth) - nazwa fortyfikacji używanej w czasie II wojny światowej jako bariera przeciwczołgowa. Tworzyły ją żelbetowe bryły, o kształcie ostrosłupa ściętego wysokie na 90–120 centymetrów, na których zawisał czołg stając się łatwym celem. Budowle te łączone były z innymi przeszkodami, jak na przykład rowami przeciwczołgowymi. Miały spowolnić czołgi przeciwnika i były powszechnie używane na frontach II wojny światowej.

Wykusz – forma architektoniczna wzorowana na budownictwie Bliskiego Wschodu (architektura islamu), stanowiąca wystający z lica elewacji fragment budynku poszerzający przylegające wnętrze, nadwieszony powyżej parteru na wysokości jednej lub kilku kondygnacji.

Fortyfikacje Carcassonne to średniowieczny zespół architektoniczno-urbanistyczny w Carcassonne we Francji na prawym brzegu rzeki Aude. To średniowieczne warowne miasto otaczają słynne mury pochodzące z okresu gallo-romańskiego. Carcassonne stało się słynne dzięki roli jaką odegrało w trakcie krucjaty przeciw albigensom (katarom), gdy miasto stało się ich warownią i zostało zdobyte w 1209 r.

Mur Hadriana ( łac. Vallum Aelium) zwany także Murem Piktów był fortyfikacją w rzymskiej prowincji Britannia. Budowę rozpoczęto w roku 122 za panowania cesarza Hadriana . Biegł od brzegów rzeki Tyne w pobliżu Morza Północnego do Solway Firth na Morzu Irlandzkim i był północną granicą Imperium Rzymskiego. Mur Hadriana liczył 80 mil rzymskich lub 117,5 km, a jego szerokość i wysokość zmieniały się w zależności od materiałów budowlanych dostępnych w pobliżu.

Generał George Washington uważał, że West Point był najważniejszą pozycją obronną na całym kontynencie północnoamerykańskim. Miejsce na konstrukcję fortu zostało wybrane przez Washingtona, a fortyfikacje zostały zaprojektowane przez Tadeusza Kościuszkę w 1778 roku. Thomas Jefferson, prezydent St. Zjednoczonych otworzył tam akademię wojskową 4 lipca 1802 roku.

Wał Zachodni, często nazywany przez aliantów Linią Zygfryda, to umocnienia na granicy francusko-niemieckiej, wybudowane dla ochrony przed atakiem Francji na III Rzeszę podczas kampanii wrześniowej. Jego skuteczność sprawdzona została dopiero w 1944 roku. Dłuższy od Linii Maginota osiągał łączną długość do 630 km.

Choć zważywszy na rozmiary trudno niejednokrotnie w to uwierzyć. Gdanisko było właściwie powiększonym wykuszem i pełniło role toaletowe. Usytuowanie miało służyć odprowadzaniu wszelkich nieczystości do fosy zamkowej.

Forty te zostały zobudowane w estuarium (ujściu) Tamizy w roku 1942 według projektu Guya Maunsella. Miały stanowić wysunięte przed Londyn punkty obrony przeciwlotniczej. Każdy fort składa się z siedmiu wież i łączących je chodników.