Pytania o historii Anglii

Wojny burskie (1880-1881 i 1899-1922) doprowadziły do podporządkowania państewek burskich (Transwalu i Oranii) Brytyjczykom. W 1910 z ziem Kraju Przylądkowego, Transwalu i Oranii utworzono Związek Połduniowej Afryki, w którym Burowie zyskali liczne wpływy.

Wilhelm I Zdobywca, zwany także Wilhelmem Bękartem, – król Anglii i książę Normandii. Był nieślubnym synem księcia Normandii Roberta I Wspaniałego, zwanego również Robertem Diabłem.

Luddyzm to ruch wśród robotników i rzemieślników angielskich na przełomie XVIII i XIX wieku. Jego członkowie niszczyli maszyny, gdyż widzieli w nich główną przyczynę niskich płac i problemów związanych z bezrobociem.

Za napisanie popularnego (około 20 wydań w Anglii i Europie) traktatu poddającego krytyce nauki Marcina Lutra w 1521 r. Henryk VIII otrzymał od papieża Leona X tytuł „obrońcy wiary” (Fidei defensor). Od tej pory nosili go wszyscy monarchowie angielscy, a następnie brytyjscy.

Tudorowie byli dynastią rządzącą w Anglii w latach 1485 - 1603. Ostatnią władczynią reprezentującą dynastię była Elżbieta I. Jej następcą został Karol I Stuart. Elżbietę pochowano obok jej starszej siostry przyrodniej, Marii I, w Opactwie Westminsterskim.

Harold I Zajęcza Stopa, król Anglii 1037–1040, syn Kanuta Wielkiego z nieprawego łoża, ze związku z Elgifu z Northampton. Co ciekawe, był prawnukiem Mieszka I (wnukiem jego córki Świętosławy, która była Małżonką Swena Widłobrodego i matką Kanuta Wielkiego)

Eleonora Akwitańska (ok. 1122-1204), królowa Francji i Anglii była związana z Ludwikiem VII Młodym i Henrykiem II Plantagenetem. Wśród jej 10 dzieci znalazło się trzech królów Anglii, książę Bretanii, królowe Kastylii i Sycylii oraz księżne Szampanii i Saksonii. Natomiast jej dwaj prawnukowie – Ludwik IX Święty oraz Ferdynand III Święty – zostali kanonizowani.

Ryszard Lwie Serce i Jan bez Ziemi byli synami Henryka II Plantageneta i jego żony Eleonory Akwitańskiej. Ryszard był władcą niezwykle kontrowersyjnym, który swe królestwo traktował jako źródło dochodów na pokrycie kosztów wojen. Gdy w 1199 r. Ryszard zginął podczas oblężenia, jego brat Jan bez Ziemi został królem Anglii.

Kamień zwany był też „mówiącym” lub „proroczym” kamieniem, jako że miał on wskazywać kolejnego władcę Szkocji. W 1296 roku król Anglii Edward I Długonogi zabrał go do londyńskiego Westminsteru. Od tego czasu kamień ten leżał pod tronem królewskim w trakcie uroczystości koronacyjnych wszystkich królów Anglii i – od XVIII wieku – Wielkiej Brytanii. Pod naciskiem szkockich nacjonalistów Anglicy w 1996 roku zgodzili się oddać kamień przeznaczenia.

Tocząca się w Anglii w latach 1455-85 Wojna Dwóch Róż między rodami Lancastrów i Yorków, doprowadziła do upadku władzy centralnej i prawa. Kraj został spustoszony. Handel i rzemiosło ogarnął zastój, a przekupstwo podkopało pozycję parlamentu. Nowa szlachta i mieszczaństwo swoje nadzieje ulokowali w Yorkach. Natomiast broniąca swej pozycji stara arystokracja poparła Lancastrów.