Tortury - pytania

Edykt Horemheba – ustawa karna obowiązująca w starożytnym Egipcie, wydana przez faraona Horemheba (1319–1292 p.n.e.), ostatniego przedstawiciela XVIII dynastii. Kara obejmowała obcięcia nosa. Kopia autentycznego tekstu królewskiego edyktu wyryta na kamiennej steli, ustawionej u podnóża X pylonu świątyni Amona w Karnaku jest jednym z nielicznych pomników prawa staroegipskiego.

Kara tysiąca cięć to jedna z najbardziej popularnych form egzekucji i jednocześnie publicznej tortury w Chinach, stosowana od roku ok. 900 do jej zniesienia w 1905 roku. Polegała na przywiązaniu skazanego do drewnianego pala i metodycznym odcinaniu nożem fragmentów ciała, co mogło trwać nawet cały dzień – do momentu śmierci skazańca

Kara ta polegała na skrępowaniu kończyn skazanego, a następnie przeciągnięciu go za pomocą liny z burty na burtę pod dnem (kilem) statku. Ciało skazańca było pocięte od ocierania o ostre krawędzie muszli skorupiaków. Kara ta była legalnie usankcjonowana w Marynarce Wojennej Holandii, Wielkiej Brytanii i Francji; (ostatecznie zabroniona od 1853).

Gwardia Iwina IV Groźnego cara Rosji, licząca kilka tysięcy osób. Powstała w 1565 r., jej głównym zadaniem było tropienie zdrajców. Ubrani w czarne mundury, dosiadający czarnych koni- stali ponad prawem. Na czaprakach umieszczali odznakę - psią głowę i miotłę, co miało oznaczać że tropią zdrajców i oczyszczają z nich Rosję. Byli straszliwymi prekursorami tajnych policji, stosującymi okrutne tortury.

SAVAK była to tajna policja polityczna Iranu, działająca w okresie rządów Mohammada Rezy Pahlawiego. Została utworzona przy współpracy zachodnich służb specjalnych takich jak CIA, MI6 czy Mossad i działała aż do irańskiej rewolucji z roku 1979. W lutym 1979 roku nowe islamskie władze Iranu zdelegalizowały SAVAK i powołały na jego miejsce nową służbę wywiadu, pozbawioną uprawnień policyjnych.

Widoczny na zdjęciu przestępca jest przygotowywany do falaki. Biczowanie stóp jest niezwykle bolesne ze względu na znajdujące się w stopie liczne zakończenia nerwów oraz liczne ruchome części stopy boleśnie przemieszczające się względem siebie. Rany po falace goją się długo, uniemożliwiając chodzenie.

Nie jest jasne, czy rzeczywiście (jak zwykło się uważać) żelazne dziewice posiadały kolce po wewnętrznej stronie. Po zbadaniu najsłynniejszego z zachowanych eksponatów stwierdzono, że kolce zostały dodane w XIX w.