Pytania o wietrze

Fen ciepły i suchy wiatr, wiejący z gór w doliny. W wyniku zmian fizycznych, następuje ogrzewanie i osuszanie spadającego powietrza oraz gwałtowne ocieplenie w obszarze jego oddziaływania. W Tatrach ten wiatr nosi nazwę halny. Bora wieje od gór w kierunku morza lub jeziora, blizzard to wiatr północno-zachodni wiejący w Ameryce Północnej, a buran to wiatr wiejący zimą na Syberii.

Pampero to chłodny wiatr wiejący z południa nad pampasami w Argentynie i Urugwaju. Występuje od czerwca do października, wieje od kilku godzin do kilku dni, niesie dużo pyłu. Powoduje gwałtowny spadek temperatury powietrza.

Harmattan jest wiatrem wiejącym znad Sahary. Suchy, pylny, gorący, pasatowy przynosi znaczny spadek względnej wilgotności powietrza nawet do 1%. Sprawia to, iż szarańcza ma sprzyjające warunki do przemieszczania się na tysiące kilometrów.

Oko cyklonu – centralny obszar cyklonu tropikalnego. W oku cyklonu wiatr jest słaby lub wręcz cichnie. Brak na tym obszarze również opadów, występuje tu natomiast podwyższona temperatura i bardzo niskie ciśnienie (poniżej 960 hPa). Na jego obszarze niebo jest prawie bezchmurne. Dookoła oka cyklonu, dzięki bardzo silnemu prądowi wstępującemu, rozbudowują się pionowo ogromnych rozmiarów chmury kłębiaste.

"Biały szkwał" (ang. "white squall") przychodzi z jasnego nieba, w przeciwieństwie do zwykłego szkwału towarzyszącego burzy. Jest dla obserwatora nagły i niespodziewany, jedyną zapowiedzią są zawieszone w powietrzu krople wody i załamujące się fale widoczne jako biaława zawiesina. Podobno biały szkwał zatopił brygantynę "Albatross" w 1961 roku, o czym opowiada film Sztorm.

Sa to ścieżki wirowe von Karmana powstają, gdy wiatry napotykają wyspę i kręcą się wokół niej. Jeśli ich kierunki są przeciwne, to napierają one na siebie oraz przesuwają chmury, które tworzą malownicze wiry. Po raz pierwszy opisał ten proces w 1912 r amerykański fizyk Theodore von Karman.

Do pomiaru wilgotności powietrza służy psychometr, czyli inaczej higrometr (wilgotnościomierz).

Anemometr to inna nazwa wiatromierzu służącego do pomiaru prędkości i kierunku wiatru.

Wedle powszechnej opinii halny jest wiatrem halnym. Nic bardziej mylnego, gdyż taki typ wiatru nawet nie istnieje. Jest to wiatr fenowy charakteryzujący się zmiennością temperatury i wilgotności wobec tego, po której stronie zbocza się znajduje. Feny są bardzo porywiste, na szczytach gór niezwykle zimne i mogą dawać nieprzyjemne opady połączone z gradem. Po drugiej stronie bywają zaś suche i ciepłe, ale szybko spływają ku dolinom.

Antypasat - stały, poziomy ruch suchego powietrza, odbywający się od okolic równika, ku zwrotnikom. Wiatr ten nie jest odczuwany przez ludzi znajdujących się na Ziemi, ponieważ ten prąd powietrza przemieszcza się na dużych wysokościach. Jego kierunek zależy od półkuli. Antypasat na półkuli północnej jest wiatrem południowo-zachodnim, wiejącym w stronę zwrotnika Raka, natomiast na półkuli południowej - ma on kierunek północno-zachodni i wieje ku zwrotnikowi Koziorożca. UWAGA: określenie "wiatr południowo-zachodni" oznacza, że wiatr wieje z południowego zachodu (w kierunku północno-wschdnim).