Mitologia Rzymska - pytania

Pyram i Tysbe dwoje kochanków, pochodzących ze zwaśnionych rodów z Babilonii. Widywali się zwykle przy szczelinie w murze, dzielącym posesje ich rodziców. W wyniku nieporozumienia oboje odbierają sobie życie.

Zadaniem dziesiątym było uprowadzenie trzody Geriona (Gerionessa) – potwora, który posiadał trzy głowy, trzy torsy, sześć rąk i sześć nóg. Daleko na zachodzie, na wyspie Erytei otoczonej wodami Okeanosa, miał wspaniałe stada czerwonego bydła.

Hippokampy w mitologii greckiej i rzymskiej pół konie, pół ryby, z parą końskich nóg. Według wierzeń starożytnych Greków i Rzymian te mityczne stworzenia żyły w morzu. Wraz z ichtiocentaurami, Trytonem, trytonami, Nereidami tworzyły orszak Posejdona Neptuna i Amfitryty.

Trytony w mitologii greckiej i rzymskiej to pół ludzie, pół ryby. Prawdopodobnie uchodziły za potomstwo boga Trytona lub boga Posejdona. Były morskimi odpowiednikami satyrów, zamieszkujących ląd. Wraz z ichtiocentaurami, Trytonem, Nereidami, hippokampami tworzyły orszak Posejdona (Neptuna).

Geniusz (łac. genius) to w religii rzymskiej półboska, śmiertelna istota, która obdarza mężczyznę płodnością, kieruje jego losem, przynosi szczęście, a rodzi się wraz z nim. Żeńskim odpowiednikiem jest Junona (łac. iuno). Uważano, że każdy mężczyzna ma swojego własnego, indywidualnego geniusza. Składano mu ofiary w dniu własnych urodzin.

Kameny w późniejszym okresie zaczęto utożsamiać z greckimi muzami. Wcześniej były to nimfy źródeł, obdarzone darem wieszczym. Były patronkami wiedzy i sztuki. W pobliżu Porta Capena znajdował się święty gaj, w którym składano im ofiarę z wody i mleka.

Merkury był podobnie jak Hermes bogiem handlu, zysku i kupiectwa, a także złodziei i celników. Jego imię pochodzi prawdopodobnie od łacińskiego merx, lub też mercator, co oznacza ''kupiec''. Świątynia Merkurego została wzniesiona w pomiędzy wzgórzami Awentyn i Palatyn została zbudowana w 495 r. pne w słynnym ''Circusie Maximusie''. Na jego cześć w dniu 15 maja obchodzono tzw. Merkuralia, podczas którego kupcy skrapiali sobie głowy wodą ze świętego źródła Merkurego położonego w pobliżu Porta Capena. Był uważany za twórcę instrumentów strunowych i muzyki.

Fortuna była podobnie jak Tyche boginią kierującą ludzkim losem. Jej atrybutami są: róg obfitości, koło, gałąź oliwna i patera. Wprowadzenie jej kultu w Rzymie już w VI wieku p.n.e. przypisywano Serwiuszowi Tuliuszowi, który dzięki jej przychylności miał z niewolnika stać się królem. Jej święto obchodzono co roku 24 czerwca. Wtedy właśnie Rzymianie płynęli przystrojonymi w kwiaty łodziami po Tybrze, udając się do jej świątyni na Forum Boarium.

Diana była w mitologii rzymskiej boginią łowów, przyrody (świata roślinnego i zwierzęcego, gór, lasów, gajów, źródeł leczniczych), płodności, Księżyca (lub światła księżycowego). Została utożsamiona z Artemidą ok. VI w. pne. Przedstawiano ją z łukiem i kołczanem ze strzałami oraz z półksiężycem, ubraną w krótki chiton (lniana lub wełniana koszula z krótkimi rękawami noszona w starożytnej Grecji). Jan Długosz (1415 - 1480) w swojej kronice utożsamił rzymską Dianę ze słowiańską Dziewanną.

Rea Sylwia (łac. Rhea Silvia) to postać z legend latyńskich, kapłanka wiecznego ognia, westalka. Córka Numitora, króla miasta Alba Longa. Z jej związku z bogiem wojny, Marsem, mieli narodzić się legendarni założyciele Rzymu - Romulus i Remus. Rea Sylwia, bojąc się o przyszłość chłopców, uplotła koszyk i puściła go na rzekę. Sama zginęła, lecz bliźniacy ocaleli i zostali wykarmieni przez Wilczycę kapitolińską.