Rozbiory - pytania

Trójkąt Trzech Cesarzy to określenie miejsca, gdzie w latach 1846–1915 zbiegały się granice trzech europejskich mocarstw biorących udział w rozbiorze Polski: Prus, Austrii i Rosji. Ten punkt na mapie to w zasadzie trójstyk trzech cesarstw w obrebie miast: Mysłowic (dzielnice Brzęczkowice i Słupna) oraz Sosnowca (dzielnice Modrzejów i Jęzor). Granica przestała istnieć faktycznie w 1915 r. po zajęciu Królestwa Kongresowego przez Niemcy i Austro-Węgry

Prusy, mimo że wcześniej zajęły Warmię i Pomorze Gdańskie, uzyskały Gdańsk dopiero w II rozbiorze Rzeczpospolitej, będącym następstwem Konfederacji Targowickiej i Wojny Polsko-Rosyjskiej z 1792 roku. Zbytniego wzmocnienia Prus obawiała się Rosja i Austria oraz handlujące z nim Anglia i Holandia.

Pozbawiony pomocy zbrojnej swojego pruskiego alianta, szantażowany widmem bankructwa, gdyby Rosjanie zażądali spłaty pożyczonych mu sum, Stanisław August Poniatowski zwrócił się listownie do Katarzyny II, proponując jej wieczyste przymierze i ewentualną swą abdykację na rzecz wnuka cesarzowej, Konstantego. W odpowiedzi Katarzyna II podtrzymała swe poparcie dla konfederatów targowickich i zażądała przystąpienia króla do konfederacji targowickiej. Naciski na króla wywierała też nuncjatura, przekonując go, aby zgodnie ze stanowiskiem papieża przystąpił do Targowiczan.

W napadzie, w których skradziono w przeliczeniu na dzisiejsze realia ok. 8 mln dolarów, wzięło udział 4 przyszłych sanacyjnych premierów - wówczas rewolucjonistów PPS - oprócz Józefa Piłsudskiego: Tomasz Arciszewski, Aleksander Prystor oraz Walery Sławek.