Rycerstwo - pytania

Kirys – zbroja ochraniająca korpus składająca się z dwóch części: ochraniającego pierś napierśnika i osłaniającego plecy naplecznika, połączonych za pomocą rzemieni i klamer w pasie, po bokach i na ramionach. Początkowo kirys wyrabiany był ze specjalnie utwardzanej skóry. Grecy wytwarzali z brązu.

Puklerz – zwyczajowa nazwa niewielkiej (ok. 25–40 cm średnicy) okrągłej, zwykle w całości metalowej tarczy, o wybrzuszonym, sferycznym (półkolistym) lub szpiczastym środku (umbo), mieszczącym trzymającą go dłoń. Za uchwyt służył metalowy lub drewniany imacz, który przechodził wzdłuż średnicy umba.

Herold – średniowieczny urzędnik dworski, wywołujący nazwiska rycerzy biorących udział w turniejach, mistrz ceremonii, sędzia turniejów rycerskich, strażnik poprawności herbów.

Pasowanie na rycerza (także: akolada) – nadanie adeptowi rzemiosła rycerskiego – giermkowi – godności rycerza przez wręczenie mu ostróg i pasa (stąd nazwa pasowanie). Najbardziej znanym giermkiem w literaturze światowej jest prawdopodobnie Sancho Pansa, wierny sługa błędnego rycerza Don Kichota.

Karacena oryginalna polska zbroja łuskowa produkowana od XVI do XVIII wieku. Popularna w sarmackim okresie kultury staropolskiej, gdy motywy wschodnie oraz klasycznie rzymskie były naśladowane i przetwarzane, szczególnie w okresie panowania króla Jana III Sobieskiego, którego portrety w tego typu uzbrojeniu zachowały się do dziś.

W Europie Środkowej, nie licząc krajów niemieckich, turniej najpierw zawitał do Czech: Na ziemie polskie zwyczaj organizowania turniejów dotarł przez Śląsk, gdzie pierwszy turniej zorganizował Bolesław Rogatka w 1243 roku w Lwówku Śląskim. Według tradycji średniowiecznej pomysłodawcą turniejów był Gotfryd z Preuilly.

Marcin z Wrocimowic to polski rycerz herbu Półkozic. Jako chorąży krakowski wziął udział w bitwie pod Grunwaldem. Podczas bitwy w 1410 r. był wielkim chorążym i niósł naczelną chorągiew wojsk polskich z białym orłem, o którą toczyła się zaciekła walka. Został upamiętniony przez Jana Długosza, a za nim Henryka Sienkiewicza w ,,Krzyżakach'' i Jana Matejkę na obrazie ,,Bitwa pod Grunwaldem''.

Rycerski i Szpitalniczy Zakon świętego Łazarza z Jerozolimy to jedna z najstarszych chrześcijańskich instytucji szpitalnych, założona jako zakon rycerski ze stanowiskiem wybieralnego wielkiego mistrza. Do zakonu należy dziś m.in. obecny król Hiszpanii Filip VI Burbon, były car następnie premier Bułgarii Symeon II, były król Rumunii Michał I Hohenzollern-Sigmaringen, oraz wielu kardynałów i arcybiskupów.

Kapalin to hełm otwarty o dzwonie otoczonym szerokim, nachylonym w dół rondem; kształtem przypominał stalowy kapelusz (stąd nazwa). Był to najpopularniejszy i najtańszy hełm od XIII do XV wieku, powszechnie używany przez polskie rycerstwo w czasie bitwy pod Grunwaldem. Z hełmu tego wykształcił się w XVI w. morion noszony przez konkwistadorów oraz brytyjski hełm Brodiego z I wojny światowej.

Miecz długi, bastardowy, półtorak (pot.) "półtoraręczny" – miecz, którego długa rękojeść pozwala na walkę jedną ręką lub oburącz. Pojawił się w XIII wieku, bardzo popularny od połowy XIV wieku, z powszechnego użycia wyszedł na początku wieku XVI. Jego masa oscylowała w granicach od 1,2 do 1,6 kg.